ماده واحده
آن عده از بیمه‌شدگان مشمول مقررات قانون تأمین اجتماعی مصوب تیرماه 1354 که به علت همکاری با نیروهای مسلح و شرکت در عملیات جنگی از کارافتاده کلی شده یا به درجه شهادت نائل شده یا می‌شوند از لحاظ برقراری مستمری از کارافتادگی کلی و مستمری فوت تابع احکام مقرر در این قانون خواهند بود.
تبصره 1: منظور از بیمه‌شدگان مندرج در فوق منحصراً آن عده از مشمولین قانون تأمین اجتماعی هستند که تا تاریخ احضار به خدمت و یا معرفی خود به مراجع ارتشی مربوطه، در کارگاههای مشمول مقررات قانون تأمین اجتماعی شاغل بوده و طبق موازین مقرر از حقوق و مزد آنان حق بیمه کسر می‌گردد.
تبصره 2: پرداخت حقوق وظیفه آن عده از بیمه‌شدگان داوطلب یا احضار شده که پرداخت حقوق و مزایای دوران خدمت آنان بر عهده وزارت دفاع ملی است، در صورت شهادت یا معلول شدن، کماکان بر عهده وزارت مزبور خواهد بود.
تبصره 3: میزان مستمری از کارافتادگی کلی و مجموع مستمری بازماندگان مشمولین این قانون برابر است با یک بیست و چهارم جمع حقوق و مزایای مأخذ کسر حق بیمه ظرف آخرین دو سال پرداخت حق بیمه و در مواردی که سابقه پرداخت حق بیمه مشمولین این قانون قبل از تاریخ شهادت یا معلول شدن کمتر از دو سال باشد، میزان مستمری قابل پرداخت عبارت است از جمع مزد یا حقوق و مزایای دریافتی مأخذ کسر حق بیمه تقسیم بر روزهای کار ضربدر سی.
تبصره 4: تشخیص وقوع شهادت و معلول شدن مشمولین این قانون بعلت شرکت یا همکاری در عملیات جنگی با شورایعالی موارد درگذشت خواهد بود که در وزارت دفاع ملی تشکیل می‌گردد.
تبصره 5: تعیین درجه و میزان از کارافتادگی مشمولین این قانون بر عهده کمیسیونهای پزشکی مقرر در ماده 91 قانون تأمین اجتماعی است.
تبصره 6: در مواردی که براساس مفاد تبصره 2 فوق‌الذکر حقوق وظیفه مشمولین این قانون از طرف وزارت دفاع ملی تعیین و پرداخت می‌گردد، وزارت مذکور مکلف است میزان حقوق وظیفه و مشخصات کامل فرد معلول یا شهید و بازماندگان آنان را به سازمان تأمین اجتماعی اعلام نماید.
سازمان تأمین اجتماعی موظف است مستمری هر یک از افراد مورد بحث را براساس ضوابط این قانون محاسبه و چنانچه مبلغ تعیین شده از طرف وزارت دفاع ملی کمتر از آن باشد مابه‌التفاوت را مادام که معلول یا بازماندگان فرد شهید حائز شرایط دریافت هستند به نسبت سهم متعلقه مستقیماً یا از طریق وزارت دفاع ملی به آنان پرداخت نماید.
تبصره 7: بیمه‌شدگانی که توسط کارفرمای مربوطه یا سایر مراجع ذیربط بعنوان مأمور یا داوطلب جهت همکاری با نیروهای مسلح به مناطق جنگی اعزام شده یا بشوند در صورتی مشمول مقررات این قانون خواهند بود که واجد شرایط زیر باشند:
الف) قبلاً از طرف کارگاه مربوطه کتباً معرفی شده باشند.
ب) مرجع اعزام‌کننده صلاحیت اعزام را داشته باشد.
ج) شهادت یا معلول شدن بیمه‌شده مورد تأیید شورایعالی موارد درگذشت منعکس در تبصره 4، مطابق ضوابطی که وجود دارد قرار گیرد.
تبصره 8: کارفرمایان و سایر مسئولین مربوط موظفند مشخصات کامل بیمه‌شدگانی را که به نحو مقرر در این قانون به مناطق جنگی اعزام می‌شوند حداکثر ظرف پنج روز و مشخصات افرادی که قبل از تصویب این قانون اعزام شده‌اند حداکثر ظرف پانزده روز از تاریخ اجرای این قانون به واحد تأمین اجتماعی دریافت‌کننده لیست و حق بیمه مربوطه اعلام نمایند.
چنانچه کارفرمائی از انجام این تکلیف در موعد مقرر خودداری نماید مسئول جبران هر گونه خسارات وارده ناشی از تأخیر به بیمه‌شده خواهد بود مرجع رسیدگی به خسارات فوق هیئت‌های حل اختلاف مقرر در قانون کار بوده که براساس شکایت بیمه‌شده یا بازماندگان وی به موضوع رسیدگی و تصمیم لازم اتخاذ خواهد نمود. رأی صادره ظرف مدت ده روز پس از ابلاغ قابل شکایت در دادگاه عمومی دادگستری خواهد بود.
تبصره 9: مشمولین این قانون از نظر افزایش میزان مستمری فوت و از کارافتادگی کلی و سایر شرایط استفاده از مستمری تابع ضوابط کلی قانون تأمین اجتماعی مصوب تیرماه 1354 و اصلاحات و تغییرات بعدی آن خواهند بود.قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و نه تبصره در جلسه روز یکشنبه هیجدهم بهمن‌ماه یکهزار و سیصد و شصت مجلس شورای اسلامی تصویب و به تأیید شورای محترم نگهبان رسیده است.
© تمامی حقوق به موسسه حسابرسی آزمون پرداز ایران مشهود (حسابداران رسمی) تعلق دارد.