ماده واحده. از تاریخ تصویب این قانون کلیه رانندگان وسایط حمل و نقل بار و مسافر بین شهری مشمول قانون تأمین اجتماعی قرار گرفته و مکلفند حق بیمه مقرر در قانون تأمین اجتماعی را رأساً بر مبنای درآمدی که همه ساله طبق ماده (35) قانون تأمین اجتماعی مصوب 1354/3/19 تعیین میگردد حداقل سه ماهه به سازمان مزبور پرداخت و از مزایای قانون تأمین اجتماعی برخودار گردند. در صورت عدم پرداخت حق بیمه، سازمان تأمین اجتماعی حق بیمه راننده و متفرعات آن را طبق ماده (50) قانون مذکور وصول مینمایند.
تبصره 1. سازمان تأمین اجتماعی مکلف است با دریافت حق بیمه، مزایای مندرج در قانون تأمین اجتماعی را طبق قانون مذکور به آنان ارائه نماید.
تبصره 2. تردد رانندگان در جادهها منوط به داشتن دفترچه کار معتبر از سازمان حمل و نقل و پایانههای کشور میباشد. صدور، تمدید و تجدید دفترچه کار راننده مستلزم ارائه گواهی سازمان تأمین اجتماعی مبنی بر پرداخت حق بیمه توسط وی خواهد بود.
تبصره 3. کلیه شرکتها و مؤسسات حمل و نقل بار و مسافر بین شهری مکلفند از تحویل کالا یا مسافر به رانندهای که فاقد دفترچه کار معتبر از سازمان حمل و نقل و پایانههای کشور میباشد خودداری نمایند. در صورتی که شرکتها و مؤسسات مزبور بارنامه و یا صورت وضعیت مسافر جهت رانندگان فاقد دفترچه کار معتبر صادر نمایند برای بار اول مکلف به پرداخت معادل سه ماه حق بیمه یک راننده به ازاء هر بارنامه و یا صورت وضعیت مسافر و در صورت تکرار مکلف به پرداخت معادل یک سال حق بیمه یک راننده به سازمان تأمین اجتماعی میباشند. سازمان تأمین اجتماعی حق بیمه مذکور را طبق ماده (50) قانون تأمین اجتماعی مصوب 1354/3/19 از شرکتها و مؤسسات صادرکننده بارنامه مطالبه و وصول مینماید.
تبصره 4. نیروی انتظامی و پلیس راه مکلف است به هنگام تردد وسایط نقلیه باربری و مسافربری دفترچه کار رانندگان را کنترل و در صورت عدم ارائه دفترچه کار معتبر طبق ماده (7) قانون الزام شرکتها و مؤسسات ترابری جادهای به استفاده از بارنامه و صورت وضعیت مسافری مصوب 1368/2/31 برخورد نماید.
تبصره 5. صدور و تمدید دفترچه کار رانندگی منوط به احراز صلاحیتهای قید شده در آییننامه اجرائی این قانون خواهد بود.
تبصره 6. آییننامه اجرائی این قانون حداکثر ظرف مدت سه ماه از تاریخ تصویب توسط سازمان تأمین اجتماعی، وزارت راه و ترابری و وزارت کشور تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و شش تبصره در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ هجدهم اردیبهشت ماه یکهزار و سیصد و هفتاد و نه مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 1379/2/25 به تأیید شورای نگهبان رسیده است.