ماده 1 ـمنظور از حمل بار با دست و بدون استفاده از وسایل مکانیکی در این آئیننامه عبارت از:
بلند کردن، پائین نهادن، حمل و جابجائی اشیاء و بار از نقطه ای به نقطه دیگر توسط یکنفر و بوسیله دست و بدون بکارگیری هر گونه ابزار و وسائل مکانیکی می باشد.
ماده 2 ـ

منظور از بار متعارف در این آئیننامه باریست که با توجه به شکل، اندازه، ابعاد، نوع و درجه حرارت آن کارگریکه دارای شرائط جسمانی مناسب باشد بتواند آنرا به راحتی حمل نماید.
ماده 3 ـ

حداکثر وزن مجاز برای حمل بار متعارف با دست و بدون استفاده از ابزار مکانیکی برای کارگر زن حدود 20 کیلو گرم می باشد.
ماده 4 ـ

حداکثر وزن مجاز برای حمل بار متعارف با دست و بدون استفاده از ابزار مکانیکی برای کارگر زن نوجوان حدود 10 کیلو گرم می باشد.
ماده 5 ـ

حداکثر وزن مجاز برای حمل بار متعارف با دست و بدون استفاده از ابزار مکانیکی برای کارگر مرد نوجوان حدود 20 کیلوگرم می باشد.
ماده 6 ـ

کارفرما مکلف است نحوه صحیح بلند کردن بار، جابجائی و خمل آنرا به کارگران آموزش دهد.
ماده 7 ـ

حمل بار و جابجائی بار موضوع مواد 3 و 4 این ائیننامه برای زنان در طول مدت بارداری و همچنین ده هفته پس از زایمان ممنوع می باشد.

این آئیننامه به استناد مواد 75 و 83 قانون کار مشتمل بر 7 ماده در جلسه مورخ 25/12/1369 از طرف شورایعالی کار پیشنهاد و در تایخ 11/1/1370 به تصویب وزیر کار و امور اجتماعی رسید.