ماده واحده – موافقتنامه تامین اجتماعی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری کره در زمینه تامین اجتماعی مشتمل بر یک مقدمه و نه ماده که در تاریخ 21 اردیبهشت ماه 2536 (11 مه 1977) در تهران به امضا رسیده تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می شود. قانون فوق مشتمل بر یک ماده و متن موافقتنامه ضمیمه پس از تصویب مجلس سنا در جلسه روز شنبه 13/12/2536، در جلسه روز پنجشنبه بیست و یکم اردیبهشت ماه دو هزار و پانصد و سی و هفت شاهنشاهی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی – عبدالله ریاضی
موافقتنامه تامین اجتماعی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری کره دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری کره (که از این پس طرفین خوانده می شوند) با علاقه به گسترش روابط دوستانه موجود بین دو کشور و همگام با پیشرفت روابط اقتصادی و فنی بین ایران و کره و با توجه به لزوم ایجاد حمایتهای بیمه ای لازم جهت اتباع شاغل طرفین در کشور طرف مقابل ، به شرح ذیل موافقت می نمایند.
ماده 1 – کلیه اتباع کره که در کشور شاهنشاهی ایران به کار اشتغال دارند از شمول قوانین و مقررات تامین اجتماعی ایران معاف خواهند بود.
ماده 2 – کلیه اتباع ایران که در کشور جمهوری کره به کار اشتغال دارند از شمول قوانین و مقررات تامین اجتماعی کشور کره معاف خواهند بود.
ماده 3 – اشخاص حقیقی و حقوقی تبعه کشور جمهوری کره که در کشور شاهنشاهی ایران به عنوان کارفرما فعالیت دارند با رعایت مراتب زیر مکلف به تبعیت از مقررات تامین اجتماعی کشور شاهنشاهی ایران یا کشور جمهوری کره خواهند بود.
الف – برای کارکنانی که تبعه ایران هستند، کارفرما ملزم به رعایت مقررات مندرج در قانون تامین اجتماعی ایران و پرداخت حق بیمه به صندوق تامین اجتماعی ایران به موجب مقررات این قانون خواهد بود.
ب – در مورد کارکنانی که تبعه کره می باشند، کارفرما از پرداخت حق بیمه مذکور در قانون تامین اجتماعی ایران معاف می باشند.
ماده 4 – اشخاص حقیقی و حقوقی تبعه کشور شاهنشاهی ایران که در کشور جمهوری کره به عنوان کارفرما فعالیت دارند با رعایت مراتب زیر مکلف به تبعیت از مقررات تامین اجتماعی کشور شاهنشاهی ایران با کشور جمهوری کره خواهند بود.
الف – برای کارکنانی که تبعه کشور ایران می باشند کارفرما از پرداخت حق بیمه طبق مقررات تامین اجتماعی کشور جمهوری کره معاف و در این مورد تابع قوانین و مقررات تامین اجتماعی ایران خواهد بود.
ب – برای کارکنانی که تبعه کشور کره می باشند کارفرما از قوانین و مقررات مربوط تبعیت خواهد کرد.
ماده 5 – ترتیبات استفاده از خدمات درمانی در این مورد به شرح زیر خواهد بود:
الف – دولت شاهنشاهی ایران تقبل می نماید که در مقابل 7 درصد از کل دستمزد و حقوق هر کارگر ایرانی کلیه هزینه های درمانی اتباع خود را که در کشور جمهوری کره به کار اشتغال دارند و کارفرمایان آنها تبعه کشور جمهوری کره می باشند بپردازد. کارفرمایان کره ای مکلف اند 7% از دستمزد کارگران ایرانی را کسر و به صندوق تامین اجتماعی ایران واریز نمایند.
ب – دولت جمهوری کره مستقیما مسئولیت تمامی هزینه درمانی کلیه اتباع شاغل کره ای را در ایران به عهده خواهد داشت .
ماده 6 – هیچ یک از طرفین به استثنای موارد مذکور در ماده 5 از نظر انجام سایر تعهدات موضوع تامین اجتماعی در قبال تبعه کشور طرف مقابل مسئولیتی نخواهند داشت .
ماده 7 – طرفین موافقت دارند که در صورت لزوم هر کدام نمایندگی های مناسبی به منظور تامین خدمات اجتماعی در کشور طرف دیگر تاسیس نمایند. لیکن در هر مورد باید موافقت مقامات مربوط دولت طرف دیگر را تحصیل نمایند.
ماده 8 – هر گونه اختلاف نظر در تفسیر و اجرای این موافقتنامه با مشاوره و تبادل نظر طرفین حل خواهد شد.
ماده 9 – این موافقتنامه از تاریخ مبادله یادداشتهای بین طرفین مبنی بر تصویب آن توسط مقامات مربوط هر کشور قدرت اجرایی خواهد یافت و تا اطلاع کتبی قبلی 6ماهه هر یک از دو طرف مبنی بر انقضای آن معتبر خواهد بود.
این موافقتنامه در تهران در تاریخ یازدهم مه 1977 (21 اردیبهشت ماه 2536 شاهنشاهی ) در 6 نسخه اصلی ، دو نسخه به زبان فارسی دو نسخه به زبان کره ای و دو نسخه به زبان انگلیسی تنظیم شده و تمام متون به طور مساوی معتبر خواهند بود، در صورتی که در تفسیر هر یک از متون اختلافی رخ دهد متن انگلیسی حکمفرما خواهد بود.
از طرف دولت شاهنشاهی ایران – از طرف دولت جمهوری کره موافقتنامه فوق مشتمل بر یک مقدمه و نه ماده منضم به قانون موافقتنامه تامین اجتماعی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت جمهوری کره می باشد.
رییس مجلس شورای ملی – عبدالله ریاضی