Facebook E-mail
جستجو در ماده
جستجو در مقررات
انتقال
بعدی قبلی
formats

قانون‌ بیمه‌ اجباری‌ کارگران‌ ساختمانی‌ مصوب‌ ۲۱/۸/۱۳۵۲ مجلس‌ شورای‌ ملی‌ با اصلاحیه‌ مورخ‌ ۱۷/۸/۱۳۷۹ مجلس‌ شورای‌ اسلامی‌

ماده‌ 1. کارگران‌ شاغل‌ در کارهای‌ ساختمانی‌ اعم‌ از ایجاد ساختمان‌ یا توسعه‌ ساختمان‌ و یا تجدید بنا و تخریب‌ مربوط‌ به‌ آن‌ به‌ ترتیب‌ مندرج‌ در این‌ قانون‌ نزد سازمان‌ بیمه‌های‌ اجتماعی‌ در مقابل‌ حوادث‌ ناشی‌ از کار بیمه‌ خواهند شد.

تبصره‌ 1. کارگران‌ شاغل‌ در کارهای‌ ساختمانی‌ مؤسسات‌ دولتی‌ یا وابسته‌ به‌ دولت‌، شهرداریها و مؤسسات‌ عام‌المنفعه‌ و بانکها اعم‌ از اینکه‌ انجام‌ کار به‌ پیمانکار واگذار یا رأساً توسط‌ مؤسسات‌ مذکور تصدی‌ شود و همچنین‌ کارگران‌ ساختمانی‌ کارخانجات‌ که‌ مقررات‌ قانون‌ بیمه‌های‌ اجتماعی‌ درباره‌ آنها اجرا شده‌ و می‌شود مشمول‌ مقررات‌ این‌ قانون‌ نخواهند بود.

تبصره‌ 2. منظور از حادثه‌ ناشی‌ از کار در این‌ ماده‌ حادثه‌ایست‌ که‌ حین‌ انجام‌ کار و به‌ سبب‌ آن‌ در محدوده‌ کارگاه‌ ساختمانی‌ برای‌ کارگر اتفاق‌ می‌افتد.

ماده‌ 2. کارفرمایانی‌ که‌ کارگران‌ مشمول‌ این‌ قانون‌ را به‌ کار می‌گمارند یا نمایندگان‌ آنان‌ موظفند در صورت‌ وقوع‌ حادثه‌ ناشی‌ از کار فوراً کارگر حادثه‌دیده‌ را به‌ نزدیک‌ترین‌ واحد درمانی‌ سازمان‌ بیمه‌های‌ اجتماعی‌ اعزام‌ نمایند و در صورت‌ عدم‌ دسترسی‌ به‌ واحد درمانی‌ سازمان‌ بیمه‌های‌ اجتماعی‌ کارفرما یا نماینده‌ او مکلف‌ است‌ کارگر حادثه‌دیده‌ را به‌ نزدیکترین‌ واحد درمانی‌ اعزام‌ دارد و مراتب‌ را ضمن‌ تنظیم‌ برگ‌ گزارش‌ حادثه‌ حداکثر ظرف‌ سه‌ روز به‌ اطلاع‌ سازمان‌ بیمه‌های‌ اجتماعی‌ برساند. سازمان‌ هزینه‌های‌ مزبور را پرداخت‌ خواهد کرد.

ماده‌ 3. کارگران‌ مشمول‌ این‌ قانون‌ در صورتی‌ که‌ بر اثر حادثه‌ ناشی‌ از کار آسیب‌ ببینند طبق‌ مقررات‌ مواد 45 ـ 46 ـ 47 ـ 60 ـ 61 ـ 62 قانون‌ بیمه‌های‌ اجتماعی‌ از کمکهای‌ مندرج‌ در قانون‌ مذکور برخوردار خواهند شد. در صورت‌ فوت‌ بیمه‌شده‌ بر اثر حادثه‌ ناشی‌ از کار با بازماندگان‌ وی‌ طبق‌ مقررات‌ مواد 68 و 69 قانون‌ بیمه‌های‌ اجتماعی‌ رفتار خواهد شد.

ماده‌ 4. دستمزد مبنای‌ محاسبه‌ کمکهای‌ نقدی‌ مذکور در ماده‌ 3 به‌ ترتیب‌ مقرر در ماده‌ 22 قانون‌ بیمه‌های‌ اجتماعی‌ بنابه‌ پیشنهاد هیأت‌ مدیره‌ و تصویب‌ شورای‌عالی‌ سازمان‌ تعیین‌ خواهد شد.

ماده‌ 5. متقاضیان‌ پروانه‌ ساختمان‌ اعم‌ از ایجاد و یا تجدید بنا مکلفند برای‌ هر متر مربع‌ حسب‌ مورد نسبت‌ به‌ سطح‌ کل‌ زیربنا در جمع‌ طبقات‌ و جهت‌ توسعه‌ بنا نسبت‌ به‌ سطح‌ زیربنای‌ توسعه‌ یافته‌ مبلغی‌ بشرح‌ زیر به‌ عنوان‌ حق‌ بیمه‌ به‌ حساب‌ سازمان‌ بیمه‌های‌ اجتماعی‌ در یکی‌ از شعب‌ بانک‌ رفاه‌ کارگران‌ یا بانکهای‌ دولتی‌ دیگر که‌ از طرف‌ سازمان‌ بیمه‌های‌ اجتماعی‌ تعیین‌ می‌شود واریز و رسید مبلغ‌ مذکور را اخذ نمایند.

1 ـ تا 100 متر مربع‌ سطح‌ زیربنا به‌ ازاء هر متر مربع‌ معادل‌ 3% حداقل‌ مزد روزانه‌ کارگر ساده‌ شهری‌ در زمان‌ درخواست‌ پروانه‌.
2 ـ از 100 متر مربع‌ سطح‌ زیر بنا به‌ بالا به‌ ازاء هر متر مربع‌ 4% حداقل‌ مزد روزانه‌ کارگر ساده‌ شهری‌ زمان‌ درخواست‌ پروانه‌.

سازمان‌ بیمه‌های‌ اجتماعی‌ موظف‌ است‌ حساب‌ درآمد و هزینه‌های‌ موضوع‌ این‌ قانون‌ را جداگانه‌ نگاهداری‌ نماید.

تبصره‌ 1. صدور پروانه‌ ساختمان‌ از طرف‌ شهرداریها موکول‌ به‌ ارائه‌ و تسلیم‌ رسید وجوه‌ موضوع‌ این‌ ماده‌ خواهد بود.

تبصره‌ 2. در مورد آن‌ دسته‌ از کارهای‌ ساختمانی‌ مشمول‌ این‌ قانون‌ که‌ انجام‌ آنها از طریق‌ انعقاد پیمان‌ به‌ پیمانکار واگذار می‌شود حق‌ بیمه‌ کارگران‌ پیمانکار طبق‌ مقررات‌ عمومی‌ ماده‌ 29 قانون‌ بیمه‌های‌ اجتماعی‌ وصول‌ خواهد شد.
مبالغی‌ که‌ در موقع‌ صدور پروانه‌ طبق‌ مقررات‌ این‌ ماده‌ به‌ حساب‌ سازمان‌ بیمه‌های‌ اجتماعی‌ واریز شده‌ است‌ در محاسبه‌ حق‌ بیمه‌ کارگران‌ پیمانکار محسوب‌ خواهد گردید.

ماده‌ 6. در صورت‌ عدم‌ پرداخت‌ حق‌ بیمه‌ مقرر در این‌ قانون‌ طبق‌ مواد 35 و 87 قانون‌ بیمه‌های‌ اجتماعی‌ رفتار خواهد شد.

ماده‌ 7. سایر مقررات‌ قانون‌ بیمه‌های‌ اجتماعی‌ در صورتی‌ که‌ به‌ نحوی‌ از انحاء با اجرای‌ مقررات‌ این‌ قانون‌ ارتباط‌ داشته‌ باشند قابل‌ اجرا خواهد بود.

قانون‌ فوق‌ مشتمل‌ بر هفت‌ ماده‌ و چهار تبصره‌ پس‌ از تصویب‌ مجلس‌ شورای‌ ملی‌ در جلسه‌ فوق‌العاده‌ روز پنجشنبه‌ چهارم‌ مردادماه‌ 1352 در جلسه‌ روز دوشنبه‌ بیست‌ و یکم‌ آبان‌ماه‌ یکهزار و سیصد و پنجاه‌ و دو شمسی‌ به‌ تصویب‌ مجلس‌ سنا رسید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *


+ 4 = 5

خانه پیوست قوانین قانون‌ بیمه‌ اجباری‌ کارگران‌ ساختمانی‌ مصوب‌ ۲۱/۸/۱۳۵۲ مجلس‌ شورای‌ ملی‌ با اصلاحیه‌ مورخ‌ ۱۷/۸/۱۳۷۹ مجلس‌ شورای‌ اسلامی‌