‌هیأت ‌وزیران‌ در جلسه ‌مورخ ‌1375/10/23 بنا به ‌پیشنهاد شماره ‌30182 مورخ ‌1374 سازمان‌ تأمین ‌اجتماعی‌ و به ‌استناد تبصره ‌ماده ‌(3) قانون ‌نظام ‌هماهنگ‌ پرداخت‌ حقوق ‌بازنشستگی‌ و وظیفه‌، مصوب ‌1373، آیین‌نامه ‌اجرایی ‌تبصره‌ یاد شده‌ را به ‌شرح ‌زیر تصویب ‌نمود:

ماده 1‌ـ

مستخدمان ‌ثابت‌ مشمول ‌مقررات ‌استخدامی ‌شرکت‌های‌ دولتی‌، مصوب‌ که ‌تابع‌ قانون ‌تأمین‌‌اجتماعی ‌هستند و مقررات ‌قانون ‌نظام‌ هماهنگ‌ پرداخت‌ کارکنان ‌دولت‌ در مورد آنها اجرا شده‌ است‌، همچنین ‌مستخدمان‌ رسمی‌ سازمان ‌تأمین ‌اجتماعی ‌که‌ تا تاریخ ‌1374/1/1 بازنشسته ‌یا ازکارافتاده‌ کلی‌ شده ‌یا فوت‌ کرده‌اند، به ‌لحاظ‌ تعیین ‌حقوق‌ و فوق‌العاده ‌شغل‌ با رعایت‌ کلیه ‌ضوابط‌ و مقررات ‌قانون ‌نظام ‌هماهنگ ‌پرداخت‌ کارکنان ‌دولت‌ که ‌مورد عمل‌ دستگاه ‌مربوط ‌قرار گرفته‌، همانند شاغلان‌ با قانون ‌مذکور تطبیق ‌داده‌ می‌شوند.

ماده 2-

در تعیین ‌حقوق‌ تطبیق‌ مستخدمان ‌مذکور (به ‌استثنای ‌افزایش‌ سنواتی‌) ضریب ‌(120) ریال‌ ملاک‌ عمل‌ قرار می‌گیرد.

ماده 3 –

مدت ‌سنوات‌ ارفاقی‌، در محاسبه ‌افزایش‌ سنواتی‌ و ارتقای ‌گروه‌ ملاک‌ عمل ‌قرار نمی‌گیرد.

ماده‌ 4-(اصلاحی مورخ 1378/8/17)

متوسط ‌دستمزد مبنای ‌محاسبه ‌مستمری‌های‌ بازنشستگی‌، از کارافتادگی‌کلی‌ و بازماندگان‌، موضوع‌ تبصره‌ ماده ‌(77) و تبصره‌ «2» ماده‌ (72) قانون‌ تأمین ‌اجتماعی‌، صرفاً براساس‌ مبنای کسر حق بیمه که ‌در اجرای ‌این ‌آیین‌نامه ‌تعیین ‌می‌شود، محاسبه ‌خواهد شد.

ماده‌ 5-

از تاریخ ‌1374/1/1 میزان‌ مستمری‌ مستخدمان‌ یاد شده‌ براساس‌ ماده ‌(4) این ‌آیین‌نامه‌ با توجه‌ به ‌مواد (72) و (77) قانون ‌تأمین ‌اجتماعی‌ و قانون‌ اصلاح‌ مواد (72) و (77) و تبصره‌ ماده ‌(76) قانون‌ تأمین ‌اجتماعی ‌مصوب ‌1354 و الحاق ‌دو تبصره ‌به ‌ماده ‌(76) مصوب‌1371، محاسبه ‌می‌شود و چنانچه ‌مبلغ ‌مستمری‌های ‌بازنشستگی‌، از کارافتادگی‌ کلی ‌و مجموع ‌مستمری‌ بازماندگان ‌از حداکثر مقرر در ماده ‌(16) قانون‌ نظام‌ هماهنگ‌ پرداخت‌ کارکنان‌ دولت ‌مصوب‌1370، تجاوز کند، دو سوم‌ مبلغ ‌مازاد علاوه ‌بر حداکثر مزبور پرداخت‌ می‌شود.

تبصره‌ـ میزان‌ مستمری ‌بازنشستگی‌ آن‌ دسته ‌از کارکنان‌ سازمان ‌تأمین ‌اجتماعی‌ که ‌براساس ‌ماده ‌(114) قانون‌ تأمین‌اجتماعی ‌بازنشسته ‌شده‌اند، برابر با متوسط‌ حقوق ‌و فوق‌العاده ‌شغل‌ آنان‌ ظرف‌ دو سال ‌آخر خدمت‌ در قبل ‌از بازنشستگی‌ که ‌در اجرای ‌این ‌آیین‌نامه ‌تعیین‌ می‌شود، است‌ و چنانچه ‌مبلغ‌ یاد شده ‌از حداکثر مقرر در ماده ‌(16) قانون‌ نظام ‌هماهنگ ‌پرداخت‌ کارکنان‌ دولت‌، مصوب‌1370 تجاوز کند، دو سوم‌ مبلغ‌ مازاد علاوه ‌بر حداکثر یاد شده‌ پرداخت‌ می‌شود.

ماده‌ 6-

در صورتی ‌که ‌میزان ‌مستمری‌هایی‌ که ‌در اجرای‌ این‌ آیین‌نامه ‌برقرار می‌شود از دریافتی‌ قبلی‌ افراد مشمول‌ این ‌آیین‌نامه ‌کمتر شود، مابه‌التفاوت‌ پرداخت‌ می‌شود.

ماده‌ 7-

صدور احکام ‌تطبیق‌ مشمولان‌ مقررات‌ استخدامی‌ شرکت‌های ‌دولتی ‌به‌ عهده ‌دستگاه‌ مربوط‌ است‌، ولی‌سازمان‌ تأمین ‌اجتماعی‌ می‌تواند احکام‌ مزبور را به‌ لحاظ‌ تطبیق ‌با مقررات‌، مورد بررسی‌ قرار دهد.

ماده‌ 8- (اصلاحی مورخ 1378/8/17)

هرگونه‌ افزایش ‌مستمری‌ مشمولان ‌این‌ آیین‌نامه ‌بعد از تاریخ 1375/1/1 با رعایت قوانین و مقررات مربوط صورت می‌گیرد.

ماده‌ 9ـ

دستورالعمل ‌این ‌آیین‌نامه ‌توسط‌ سازمان ‌تأمین ‌اجتماعی ‌به ‌دستگاه‌های‌ ذیربط‌ ابلاغ‌ می‌شود.

هیأت‌ وزیران‌ در جلسه‌ مورخ‌ 1380/3/27 بنابه‌پیشنهاد شماره‌ 1608/319- 7199/105 مورخ‌ 1379/10/18 سازمان‌ مدیریت‌ و برنامه‌ریزی‌ کشور و به‌ استناد ماده‌ (42) قانون‌ برنامه‌ سوم‌ توسعه‌ اقتصادی‌، اجتماعی‌ و فرهنگی‌ جمهوری‌ اسلامی‌ ایران‌ ـ مصوب‌ 1379 ـ ضوابط‌ نقل‌ و انتقال‌ حق‌ بیمه‌ و کسورات‌ بیمه‌ای‌ بین‌ صندوق‌های‌ بیمه‌ را به‌ شرح‌ زیر تصویب‌ نمود:ماده 1‌ـ

شاغلان‌ مشترک‌ هر یک‌ از صندوق‌های‌ بیمه‌ ـ که‌ از این‌ پس‌ بیمه‌شده‌ نامیده‌ می‌شوند ـ می‌توانند نسبت‌ به‌ تغییر صندوق‌ بیمه‌ خود اقدام‌ نمایند.

تبصره‌ 1ـ صندوق‌های‌ بیمه‌ موظفند با رعایت‌ این‌ تصویب‌نامه‌ نسبت‌ به‌ پذیرش‌ درخواست‌ مشترکان‌ جدید اقدام‌ کنند.

تبصره‌ 2ـ کارکنان‌ وزارت‌ اطلاعات‌ و نیروهای‌ مسلح‌ از شمول‌ این‌ تصویب‌نامه‌ مستثنی‌ هستند.

ماده 2-

هر یک‌ از بیمه‌شدگان‌ فقط‌ برای‌ یکبار، مجاز به‌ تغییر صندوق‌ بیمه‌ خود هستند.

تبصره‌ ـ بیمه‌شدگان‌ جدیدالاستخدام‌ نیز می‌توانند قبل‌ از صدور حکم‌ استخدام‌ قطعی‌ نسبت‌ به‌ انتخاب‌ صندوق‌ بیمه‌ خود اقدام‌ نمایند.

ماده 3 –

بیمه‌شده‌ تقاضای‌ انتقال‌ خود را به‌ صورت‌ کتبی‌ به‌ صندوق‌ بیمه‌ جدید ارایه‌ می‌کند، صندوق‌ جدید نیز تا یکماه‌ انتقال‌ وجوه‌ حق‌ بیمه‌ یا کسور بازنشستگی‌ را از صندوق‌ بیمه‌ قبلی‌ تقاضا می‌نماید و صندوق‌ بیمه‌ قبلی‌، مکلف‌ است‌ حداکثر تا سه‌ ماه‌ از تاریخ‌ تقاضای‌ صندوق‌ بیمه‌ جدید، وجوه‌ قابل‌ انتقال‌ را به‌ آن‌ صندوق‌ منتقل‌ نماید.

ماده‌ 4-

چگونگی‌ محاسبه‌ مبلغ‌ مابه‌التفاوت‌ وجوه‌ حق‌ بیمه‌ یا کسور بازنشستگی‌ قابل‌ انتقال‌ که‌ توسط‌ مستخدم‌ پرداخت‌ می‌شود به‌ شرح‌ زیر است‌:

کسور بازنشستگی‌ یا حق‌ بیمه‌ با نرخ‌ مقرر در صندوق‌ بیمه‌ جدید (اعم‌ از سهم‌ مستخدم‌ و سهم‌ کارفرما) برمبنای‌ آخرین‌ حقوق‌ و فوق‌العاده‌های‌ دریافتی‌ در تاریخ‌ جابه‌جایی‌ یا اولین‌ حقوق‌ و مزایای‌ ماهانه‌ زمان‌ انتقال‌ به‌ صندوق‌ جدید که‌ مشمول‌ کسر حق‌ بیمه‌ یا کسور بازنشستگی‌ می‌شوند (هر کدام‌ که‌ بیشتر است‌) ضرب‌ در تمام‌ ماه‌های‌ سنوات‌ خدمت‌ قابل‌ قبول‌ در صندوق‌ بیمه‌ جدید منهای‌ مجموع‌ وجوهی‌ که‌ به‌ عنوان‌ کسور بازنشستگی‌ یا حق‌ بیمه‌ متعلقه‌ (اعم‌ از سهم‌ مستخدم‌ و سهم‌ کارفرما) و تفاوت‌ تطبیق‌ حقوق‌ و مقرری‌ ماه‌ اول‌ و حق‌ بیمه‌ درمان‌ از صندوق‌ بیمه‌ قبلی‌ به‌ صندوق‌ بیمه‌ جدید منتقل‌ شده‌ است‌.

تبصره‌ 1ـ اگر صندوق‌های‌ بیمه‌ طبق‌ مقررات‌ مورد عمل‌، علاوه‌ بر پرداخت‌ حقوق‌ بازنشستگی‌، ازکارافتادگی‌ کلی‌ و بازماندگان‌، مشترکان‌ خود را در برابر بیماری‌ها، کمک‌ ازدواج‌، بارداری‌، حقوق‌ ایام‌ بیماری‌، غرامت‌ مقطوع‌ نقص‌ عضو و مستمری‌ ازکارافتادگی‌ جزئی‌ نیز بیمه‌ نموده‌ باشند، هنگام‌ انتقال‌ حق‌ بیمه‌ یا کسور بازنشستگی‌ به‌ صندوق‌ بیمه‌ دیگر، سهم‌ درمان‌ به‌ علاوه‌ یک‌ درصد بابت‌ مزایای‌ یاد شده‌ از جمع‌ وجوه‌ قابل‌ انتقال‌ کسر می‌شود و در صورتی‌ که‌ نرخ‌ حق‌ بیمه‌ درمان‌ مطابق‌ مقررات‌ مربوط‌ رقم‌ معینی‌ از کسور بازنشستگی‌ یا حق‌ بیمه‌ پرداختی‌ را تشکیل‌ ندهد یک‌سوم‌ مجموع‌ حق‌ بیمه‌ یا کسور بازنشستگی‌ سهم‌ شخص‌ و کارفرما از این‌ بابت‌ منظور می‌گردد.

تبصره‌ 2ـ اگر صندوق‌ بیمه‌ جدید علاوه‌ بر پرداخت‌ حقوق‌ بازنشستگی‌، ازکارافتادگی‌ و وظیفه‌ وراث‌، مشترکان‌ خود را بیمه‌ درمان‌ نیز بنماید، هنگام‌ انتقال‌ کسور، ذخیره‌ حق‌ بیمه‌ درمان‌ مربوط‌ به‌ ایام‌ بازنشستگی‌ به‌ میزان‌ سنوات‌ انتقالی‌ مطابق‌ مقررات‌ مورد عمل‌ توسط‌ بیمه‌شده‌ در وجه‌ صندوق‌ بیمه‌ جدید تأدیه‌ می‌شود.

ماده‌ 5-

بیمه شده باید مبلغ مابه‌التفاوت قابل پرداخت به صندوق بیمه جدید را حداکثر تا یک سال از تاریخ اعلام صندوق بیمه جدید به آن صندوق پرداخت نماید. (ماده فوق به موجب مصوبه مورخ 28/4/1385 هیأت وزیران به شرح ذیل اصلاح شده است):

ماده‌ 5ـ مبلغ‌ مابه‌التفاوت‌ قابل‌ پرداخت‌ به‌ صندوق‌ بیمه‌ جدید توسط بیمه شده به اقساط ماهانه و حداکثر معادل ماههای خدمت مورد نظر از تاریخ اعلام صندوق بیمه جدید به آن صندوق خواهد بود.

تبصره‌ ـ اگر مستخدم‌، قبل‌ از پرداخت‌ کل‌ مبلغ‌ مابه‌التفاوت‌ فوت‌ نماید یا ازکارافتاده‌ شود یا به‌ هر دلیل‌ طبق‌ مقررات‌ مورد عمل‌ صندوق‌ ذیربط‌، خود یا بازماندگانش‌ مستحق‌ دریافت‌ مستمری‌ یا حقوق‌ وظیفه‌ شوند، بقیه‌ مبلغ‌ مابه‌التفاوت‌ به‌ صورت‌ ماهانه‌ از دریافتی‌ آنها کسر می‌شود.

ماده‌ 1 :
کارهای‌ سخت‌ و زیان‌آور کارهایی‌ است‌ که‌ در آنها عوامل‌ فیزیکی‌، شیمیایی‌، مکانیکی‌ و بیولوژیکی‌ محیط‌ کار غیراستاندارد بوده‌ و در اثر اشتغال‌ بیمه‌شده‌ تنشی‌ به‌ مراتب‌ بالاتر از ظرفیتهای‌ طبیعی‌ (جسمی‌ و روانی‌) در وی‌ ایجاد می‌شود که‌ نتیجه‌ آن‌ بروز بیماری‌ شغلی‌ و عوارض‌ ناشی‌ از آن‌ می‌باشد. مشاغل‌ سخت‌ و زیان‌آور موضوع‌ این‌ ماده‌ به‌ دو گروه‌ تقسیم‌ می‌شوند:
مشاغلی‌ که‌ صفت‌ سخت‌ و زیان‌آوری‌ با ماهیت‌ شغلی‌ وابستگی‌ داشته‌ اما می‌توان‌ با بکارگیری‌ تمهیدات‌ بهداشتی‌، ایمنی‌ و تدابیر فنی‌ مناسب‌ توسط‌ کارفرما سختی‌ و زیان‌آوری‌ آنها را حذف‌ نمود.
مشاغلی‌ که‌ ماهیتاً سخت‌ و زیان‌آور بوده‌ و با بکارگیری‌ تمهیدات‌ بهداشتی‌، ایمنی‌ و تدابیر فنی‌ توسط‌ کارفرما، صفت‌ سخت‌ و زیان‌آوری‌ آنها کاهش‌ یافته‌ ولی‌ کماکان‌ سخت‌ و زیان‌آوری‌ آنها حفظ‌ می‌گردد.
ماده‌ 2 :
تعیین‌ سخت‌ و زیان‌آور بودن‌ مشاغل‌ موضوع‌ ماده‌ (1) و نوع‌ آن‌ (گروه‌ «الف‌» و گروه‌ «ب‌») در هر کارگاه‌ با بررسی‌ سوابق‌، انجام‌ بازدید و بررسی‌ شرایط‌ کار توسط‌ کارشناسان‌ بهداشت‌ حرفه‌ای‌ وزارت‌ بهداشت‌، درمان‌ و آموزش‌ پزشکی‌ و بازرسان‌ وزارت‌ کار و امور اجتماعی‌ و با تائید آن‌ توسط‌ کمیته‌ استانی‌ موضوع‌ این‌ آیین‌نامه‌ انجام‌ می‌گیرد.
تبصره‌ : کارفرمایان‌ کارگاهها مکلفند با کارشناسان‌ و بازرسان‌ موضوع‌ این‌ ماده‌ همکار و مدارک‌ مورد نیاز را در اختیار آنان‌ قرار دهند.
ماده‌ 3 :
کارفرمایان‌ کلیه‌ کارهای‌ سخت‌ و زیان‌آور که‌ تمامی‌ یا برخی‌ از کارهای‌ آنها سخت‌ و زیان‌آور می‌باشند مکلفند اقدامات‌ زیر را انجام‌ دهند:
کارفرمایان‌ کارگاههای‌ تأسیس‌ شده‌، تا تاریخ‌ قانون‌ یاد شده‌ مکلفند حداکثر ظرف‌ 2 سال‌ از تاریخ‌ مزبور، نسبت‌ به‌ ایمن‌سازی‌ عوامل‌ و شرایط‌ محیط‌ کار مطابق‌ حد مجاز و استانداردهای‌ مشخص‌ شده‌ در قانون‌ کار و آیین‌نامه‌های‌ مربوط‌ (مصوب‌ شورایعالی‌ حفاظت‌ فنی‌) و سایر قوانین‌ موضوعه‌ در این‌ زمینه‌ اقدام‌ نمایند. در مورد کارگاههایی‌ که‌ پس‌ از تصویب‌ قانون‌ یاد شده‌ ایجاد می‌گردد کارفرمایان‌ مربوط‌ مکلفند گواهی‌ لازم‌ را از وزارتخانه‌های‌ کار و امور اجتماعی‌ و بهداشت‌، درمان‌ و آموزش‌ پزشکی‌ مبنی‌ بر رعایت‌ ایمنی‌ بهداشت‌ و استاندارد بودن‌ آنها طبق‌ قانون‌ کار اخذ نمایند. اجازه‌ فعالیت‌ این‌ قبیل‌ کارگاهها مشروط‌ به‌ ارایه‌ گواهی‌ مزبور می‌باشد.
کارفرمایان‌ مکلفند شاغلین‌ در کارهای‌ سخت‌ و زیان‌آور را حداقل‌ سالی‌ یکبار به‌ منظور آگاهی‌ از روند سلامتی‌ و تشخیص‌ بهنگام‌ بیماری‌ و پیشگیری‌ از فرسایش‌ جسمی‌ و روحی‌ آنان‌ توسط‌ مراکز بهداشتی‌ و درمانی‌ مورد معاینه‌ قرار داده‌ و نتیجه‌ را در پرونده‌های‌ مربوط‌ ضبط‌ و یک‌ نسخه‌ از آن‌ را به‌ سازمان‌ تأمین‌ اجتماعی‌ ارایه‌ نمایند.
تغییر شغل‌ بیمه‌شده‌ که‌ در معرض‌ فرسایش‌ جسمی‌ و روحی‌ ناشی‌ از اشتغال‌ در کارهای‌ سخت‌ و زیان‌آور باشد براساس‌ مقررات‌ پیش‌بینی‌ شده‌ در قانون‌ کار صورت‌ می‌گیرد.
معاینات‌ قبل‌ از استخدام‌ طبق‌ ماده‌ (90) قانون‌ تأمین‌ اجتماعی‌ ـ مصوب‌ 1354 ـ انجام‌ می‌گردد.
ماده‌ 4 :
به‌ استناد تبصره‌ (1) ماده‌ (96) قانون‌ کار مقررات‌ و ضوابط‌ انجام‌ معاینات‌ پزشکی‌ موضوع‌ ماده‌ (3) این‌ آیین‌نامه‌ اعم‌ از قبل‌ از استخدام‌ و ادواری‌ اختصاصی‌ و هرگونه‌ معاینه‌ پزشکی‌ دیگر در این‌ ارتباط‌ مطابق‌ با دستورالعمل‌ها و آیین‌نامه‌های‌ جاری‌ وزارت‌ بهداشت‌، درمان‌ و آموزش‌ پزشکی‌ خواهد بود.
تبصره‌ : وزارت‌ بهداشت‌، درمان‌ و آموزش‌ پزشکی‌ موظف‌ است‌ تمهیدات‌ لازم‌ برای‌ اعلام‌ نتایج‌ معاینات‌ موضوع‌ این‌ ماده‌ متناسب‌ با شرح‌ وظایف‌ سازمان‌های‌ ذی‌ربط‌ بعمل‌ آورد.
ماده‌ 5 :
حذف‌ صفت‌ سخت‌ و زیان‌آوری‌ کار در اثر بکارگیری‌ تمهیدات‌ بهداشتی‌، ایمنی‌ و تدابیر فنی‌ توسط‌ کارفرما بعد از گذشت‌ «2» سال‌ از تاریخ‌تصویب‌ قانون‌ در هر کارگاه‌ و خروج‌ شغل‌ از شمول‌ این‌ آیین‌نامه‌ و یا استمرار سخت‌ و زیان‌آوری‌ کار، پس‌ از اعلام‌ نتایج‌ بازدید و بررسی‌ شرایط‌ کار توسط‌ کارشناسان‌ موضوع‌ ماده‌ (2) این‌ آیین‌نامه‌ و تائید کمیته‌ استانی‌ کارهای‌ سخت‌ و زیان‌آور انجام‌ می‌گیرد.
تبصره‌ : وزارتخانه‌های‌ بهداشت‌، درمان‌ و آموزش‌ پزشکی‌ و کار امور اجتماعی‌ مکلفند گزارش‌ بازدید خود از کلیه‌ کارگاههایی‌ که‌ تمام‌ یا برخی‌ از مشاغل‌ آنها سخت‌ و زیان‌اور تشخیص‌ داده‌ شده‌ است‌ را به‌ کمیته‌ استانی‌ مربوط‌ ارایه‌ نمایند.
ماده‌ 6 :
در صورتی‌ که‌ گزارش‌ کارشناسان‌ موضوع‌ ماده‌ (5) این‌ آیین‌نامه‌ پس‌ از تائید کمیته‌ استانی‌ حاکی‌ از عدم‌ کاهش‌ یا حذف‌ عوامل‌ زیان‌آور و بیماریزای‌ محیط‌ کار ظرف‌ مهلت‌ مقرر در قانون‌ باشد اقدامات‌ لازم‌ بر حسب‌ مورد مطابق‌ قانون‌ کار از سوی‌ وزارتخانه‌های‌ کار و امور اجتماعی‌ و بهداشت‌، درمان‌ و آموزش‌ پزشکی‌ بعمل‌ خواهد آمد.
ماده‌ 7 :
سیاستگذاری‌ کشوری‌ کارهای‌ سخت‌ و زیان‌آور موضوع‌ این‌ آیین‌نامه‌، ارزیابی‌ مجدد مشاغلی‌ که‌ بدواً سخت‌ و زیان‌آور تعیین‌ شده‌اند ولی‌ براساس‌ اطلاعات‌ بعدی‌ نیاز به‌ بازنگری‌ دارند، ایجاد هماهنگی‌ و نظارت‌ بر عملکرد و رسیدگی‌ به‌ درخواست‌ کمیته‌های‌ استانی‌ موضوع‌ ماده‌ (8) این‌ آیین‌نامه‌ و تعیین‌ مشاغل‌ سخت‌ و زیان‌آور در تأسیسات‌ ملی‌ و مهم‌ مانند نیروگاه‌های‌ و پالایشگاه‌ها و…. به‌ عهده‌ شورایعالی‌ حفاظت‌ فنی‌ خواهد بود.
تبصره‌ : مدیر عامل‌ سازمان‌ تأمین‌ اجتماعی‌ و نماینده‌ وزیر بهداشت‌، درمان‌ و آموزش‌ پزشکی‌ با حق‌ رأی‌ در زمینه‌ کارهای‌ سخت‌ و زیان‌آور عضو شورایعالی‌ حفاظت‌ فنی‌ از تاریخ‌ تصویب‌ این‌ آیین‌نامه‌ خواهند شد.
ماده‌ 8 :
به‌ منظور تشخیص‌ و تطبیق‌ مشاغل‌ سخت‌ و زیان‌آور کمیته‌ استانی‌ متشکل‌ از اعضای‌ زیر در هر استان‌ تشکیل‌ می‌گردد:
مدیر کل‌ کار و امور اجتماعی‌ استان‌ به‌ عنوان‌ رییس‌ کمیته‌
معاون‌ بهداشتی‌ دانشگاه‌ علوم‌ پزشکی‌ و خدمات‌ بهداشتی‌، درمانی‌ دانشگاه‌
مدیر کل‌ تأمین‌ اجتماعی‌ استان‌
یک‌ نفر بازرس‌ کار با معرفی‌ اداره‌ کل‌ کار و امور اجتماعی‌ استان‌
کارشناس‌ مسئول‌ بهداشت‌ حرفه‌ای‌ با معرفی‌ مدیریت‌ درمان‌ تأمین‌ اجتماعی‌ استان‌
یک‌ نفر کارشناس‌ بهداشت‌ حرفه‌ای‌ با معرفی‌ مدیریت‌ درمان‌ تأمین‌ اجتماعی‌ استان‌
تبصره‌ 1: حضور نماینده‌ بیمه‌شده‌ و کارفرما در جلسات‌ بدون‌ حق‌ رأی‌ بلامانع‌ می‌باشد.
تبصره‌ 2: جلسات‌ کمیته‌های‌ استانی‌ در اداره‌ کل‌ و امور اجتماعی‌ تشکیل‌ و با حضور «5» نفر از اعضاء رسمیت‌ می‌یابد و تصمیمات‌ جلسه‌ با اکثریت‌ آراء حاضرین‌ معتبر و لازم‌الاجرا می‌باشد
تبصره‌ 3: در استانهایی‌ که‌ دانشکده‌ علوم‌ پزشکی‌ و خدمات‌ بهداشتی‌ درمانی‌ مستقل‌ وجود دارد در صورت‌ طرح‌ پرونده‌های‌ مرتبط‌ با منطقه‌ تحت‌ پوشش‌، کارشناس‌ مسئول‌ بهداشت‌ حرفه‌ای‌ معاونت‌ بهداشتی‌ دانشکده‌ مزبور، جایگزین‌ کارشناس‌ مسئول‌ بهداشت‌ حرفه‌ای‌ معاونت‌ بهداشتی‌ دانشگاه‌ خواهد بود
تبصره‌ 4: با تصویب‌ کمیته‌ استانی‌ دعوت‌ از افراد صاحب‌ نظر و اساتید مربوط‌ جهت‌ شرکت‌ در جلسات‌ بدون‌ حق‌ رأی‌ بلامانع‌ می‌باشد.
ماده‌ 9 :
وظایف‌ کمیته‌های‌ استانی‌ به‌ شرح‌ زیر می‌باشد:
تعیین‌ و تطبیق‌ مشاغل‌ سخت‌ و زیان‌آور با مواد این‌ آیین‌نامه‌ و اعلام‌ به‌ مراجع‌ ذیربط‌ و توجه‌ ویژه‌ به‌ بانوان‌ شاغل‌ مشمول‌ مشاغل‌ سخت‌ و زیان‌آور به‌ خصوص‌ در دوران‌ بارداری‌ و شیردهی‌
بررسی‌ و تشخیص‌ مشاغل‌ موضوع‌ ماده‌ (1) این‌ آیین‌نامه‌ که‌ توسط‌ بیمه‌شده‌، کارفرما با سایر مراجع‌ به‌ عنوان‌ مشاغل‌ سخت‌ و زیان‌آور معرفی‌ شده‌ و اعلام‌ نتیجه‌ به‌ متقاضی‌ و سازمانهای‌ ذیربط‌
بررسی‌ مواردی‌ که‌ با اتخاذ تدابیر لازم‌ حالت‌ سخت‌ و زیان‌آوری‌ شغل‌ یا مشاغل‌ از بین‌ رفته‌ و در زمره‌ مشاغل‌ عادی‌ درآمده‌اند و اعلام‌ آن‌ به‌ مراجع‌ ذیربط‌ به‌ منظور حذف‌ مزایا و امتیازات‌ و… که‌ به‌ کار سخت‌ و زیان‌آور تعلق‌ گرفته‌ است
بررسی‌ و ارایه‌ پیشنهاد مشاغل‌ جدید برای‌ طرح‌ در شورای‌ عالی‌ حفاظت‌ فنی‌ برای‌ تعیین‌ سخت‌ و زیان‌آور بودن‌ و یا نبودن‌ آن‌
اجرای‌ سیاستها و مصوبات‌ شورای‌ عالی‌ حفاظت‌ فنی‌
تبصره‌ : کارفرمایان‌ کارگاهها مکلفند با کمیته‌ موضوع‌ ماده‌ (9) این‌ آیین‌نامه‌ همکاری‌ مدارک‌ مورد نیاز را در اختیار آنان‌ قرار دهند.
ماده‌ 10 :
وزارت‌ بهداشت‌، درمان‌ و آموزش‌ پزشکی‌ مکلف‌ است‌ هر ساله‌ حدود تماس‌ شغلی‌ عوامل‌ بیماری‌زا را به‌ شورایعالی‌ حفاظت‌ فنی‌ اعلام‌ نماید شورایعالی‌ مذکور موظف‌ است‌ مراتب‌ را به‌ کمیته‌های‌ استانی‌ کارهای‌ سخت‌ و زیان‌آور جهت‌ اجرا اعلام‌ نماید.
ماده‌ 11 :
در صورت‌ تشخیص‌ کمیته‌ استانی‌ مبنی‌ بر قرار گرفتن‌ کار در عداد گروه‌ (الف‌) و (ب‌) ماده‌ (1) این‌ آیین‌نامه‌، کارفرما موظف‌ است‌ نسبت‌ به‌ حذف‌ یا کاهش‌ عوامل‌ سختی‌ و زیان‌آوری‌ کار تا حد مجاز و تامین‌ استانداردهای‌ لازم‌ مورد تایید مراجع‌ ذی‌ربط‌ در مهلت‌ مقرر اقدام‌ نماید. در غیر این‌ صورت‌ هرگونه‌ عارضه‌، حادثه‌ و غرامتهای‌ ناشی‌ از بیماری‌، از کارافتادگی‌ و غیره‌ به‌ عهده‌ کارفرما خواهد بود.
ماده‌ 12 :
علاوه‌ بر کارهای‌ سخت‌ و زیان‌آور مشخص‌ شده‌ طبق‌ مصوبات‌ شورایعالی‌ حفاظت‌ فنی‌، موارد تایید شده‌ توسط‌ کمیته‌ استانی‌ و موارد زیر نیز سخت‌ و زیان‌آور شناخته‌ می‌شوند.
کار در ندامتگاه‌ها و زندان‌ها
مشاغلی‌ که‌ مستقیماً در مراکز روان‌درمانی‌ با بیماران‌ روانی‌ مرتبط‌ هستند
خبرنگاری
ماده‌ 13 :
نحوه‌ توالی‌ و تناوب‌ اشتغال‌ در مشاغل‌ سخت‌ و زیان‌آور:
ایام‌ زیر چنانچه‌ در فواصل‌ اشتغال‌ به‌ کارهای‌ سخت‌ و زیان‌آور واقع‌ شود، به‌ عنوان‌ سابقه‌ اشتغال‌ در کارهای‌ سخت‌ و زیان‌آورمحسوب‌ می‌گردد
تعطیلات‌ هفتگی
تعطیلات‌ رسمی‌
ایام‌ استفاده‌ از مرخصی‌ استحقاقی‌
ایام‌ استفاده‌ از مرخصی‌ بابت‌ ازدواج‌ یا فوت‌ همسر، پدر، مادر و فرزندان‌ به‌ مدت‌ 3 روز با دریافت‌ دستمزد در مورد مشمولان‌ قانون‌ کار
ایام‌ استفاده‌ از مرخصی‌ استعلاجی‌ یا استراحت‌ پزشکی‌ اعم‌از اینکه‌ حقوق‌ ایام‌ مزبور توسط‌ کارفرما پرداخت‌ شود و یا اینکه‌ بیمه‌شده‌ از غرامت‌ دستمزد ایام‌ بیماری‌ استفاده‌ کرده‌ باشد
ایام‌ و موارد زیر چنانچه‌ در فواصل‌ اشتغال‌ بیمه‌شده‌ به‌ کارهای‌ سخت‌ و زیان‌آور واقع‌ شود موجب‌ زایل‌ شدن‌ توالی‌ اشتغال‌ وی‌ در کارهای‌ سخت‌ و زیان‌آور نمی‌گردد
ایام‌ خدمت‌ سربازی‌ (دوران‌ ضرورت‌ و احتیاط‌) مشروط‌ بر اینکه‌ بیمه‌شده‌ حداکثر تا دو ماه‌ پس‌ از پایان‌ خدمت‌ به‌ کار سابق‌ خود برگشته‌ و یا اینکه‌ در کار دیگری‌ که‌ سخت‌ و زیان‌آور شناخته‌ شده‌ مشغول‌ به‌ کار شده‌ باشد و همچنین‌ ایام‌ آماده‌ به‌ خدمت
دوران‌ توقیف‌ بیمه‌شده‌ در صورتیکه‌ منتهی‌ به‌ محکومیت‌ وی‌ نگردد و یا اینکه‌ کارفرما براساس‌ تکلیف‌ قانونی‌ حقوق‌ دوران‌ مزبور را به‌ بیمه‌شده‌ پرداخت‌ نماید
ایام‌ حالت‌ تعلیق‌ که‌ به‌ واسطه‌ عوامل‌ قهریه‌ طبیعی‌ و یا حوادث‌ و مخاطرات‌ اجتماعی‌ (مانند سیل‌، زلزله‌، جنگ‌ و آتش‌سوزی‌) که‌ خارج‌ از اراده‌ کارفرما و بیمه‌شده‌ بوده‌ و در نتیجه‌ آن‌ کارگاه‌ به‌طور موقت‌ تعطیل‌ می‌گردد
ایام‌ استفاده‌ از مقرری‌ بیمه‌ بیکاری‌ مشروط‌ بر اینکه‌ بیمه‌شده‌ قبل‌ از اتمام‌ و یا بلافاصله‌ پس‌ از اتمام‌ دوره‌ مزبور در مشاغلی‌ که‌ سخت‌ و زیان‌آور شناخته‌ شده‌ مشغول‌ به‌ کار شده‌ یا طبق‌ این‌ آیین‌نامه‌ بتواند بازنشسته‌ شود
ایام‌ خدمت‌ در جبهه‌ که‌ به‌ تایید مراجع‌ ذی‌طلاح‌ رسیده‌ باشد
ایام‌ بلاتکلیفی‌ بیمه‌شده‌ که‌ مستند به‌ آرای‌ صادره‌ از سوی‌ هیأتهای‌ حل‌ اختلاف‌ و یا سایر مراجع‌ قانونی‌ منجر به‌ پرداخت‌ حقوق‌ ایام‌ مزبور شده‌ باشد
ایام‌ استفاده‌ از غرامت‌ دستمزد ایام‌ بیماری‌ که‌ در فاصله‌ زمانی‌ 10/5/1354 تا 1/4/1359 واقع‌ شده‌ باشد
غیبت‌ غیرموجه‌ حداکثر به‌ مدت‌ 10 روز در سال‌ در مورد کارگاههای‌ مشمول‌ قانون‌ کار یا براساس‌ مقررات‌ انضباطی‌، تخلفاتی‌ و یا استخدامی‌ مربوط‌ در کارگاههای‌ غیرمشمول‌ قانون‌ کار که‌ منجربه‌ اخراج‌، انفصال‌ موقت‌ و یا دایم‌ نشده‌ باشد.
ایام‌ و موارد ذیل‌ چنانچه‌ در فواصل‌ اشتغال‌ بیمه‌شده‌ به‌ کارهای‌ سخت‌ و زیان‌آور واقع‌ شود توالی‌ اشتغال‌ او را از بین‌ برده‌ و موجب‌ تناوب‌ اشتغال‌ وی‌ می‌گردد
استفاده‌ از مرخصی‌ بدون‌ حقوق‌ به‌ هر منظور و تحت‌ هر عنوان
اخراج‌، استعفا، انفصال‌ و بازخریدی‌
غیبت‌ غیرموجه‌ بیش‌ از (10) روز در هر سال‌ در کارگاههای‌ مشمول‌ قانون‌ کار یا براساس‌ مقررات‌ انضباطی‌، تخلفاتی‌ و یا استخدامی‌ مربوط‌ در کارگاههای‌ غیرمشمول‌ قانون‌ کار که‌ منجربه‌ اخراج‌، انفصال‌ موقت‌ و یا دایم‌ شده‌ باشد
اشتغال‌ در کارها و مشاغل‌ عادی‌
اشتغال‌ در حرف‌ و مشاغل‌ آزاد
بیمه‌ اختیاری
بیکاری‌ بدون‌ دریافت‌ مقرری‌ بیکاری
سایر موارد مشابه‌
ماده‌ 14 :
شرایط‌ بازنشستگی‌ در کارهای‌ سخت‌ و زیان‌آور:
بیمه‌شدگانی‌ که‌ حداقل‌ 20 سال‌ سابقه‌ کار متوالی‌ یا 25 سال‌ سابقه‌ کار متناوب‌ و پرداخت‌ حق‌ بیمه‌ در کارهای‌ سخت‌ و زیان‌آور را دارا باشند، بدون‌ شرط‌ سنی‌ می‌توانند درخواست‌ بازنشستگی‌ از سازمان‌ تامین‌ اجتماعی‌ نمایند
چنانچه‌ کمیسیونهای‌ پزشکی‌ موضوع‌ ماده‌ (91) قانون‌ تامین‌ اجتماعی‌ قبل‌ از رسیدن‌ بیمه‌شده‌ شاغل‌ در کارهای‌ سخت‌ و زیان‌آور به‌ سابقه‌ مقرر در بند (1) فوق‌، فرسایش‌ جسمی‌ و روحی‌ وی‌ را ناشی‌ از اشتغال‌ به‌ کارهای‌ سخت‌ و زیان‌آور تشخیص‌ و تایید نمایند
این‌ قبیل‌ بیمه‌شدگان‌ به‌ صرف‌ ارایه‌ درخواست‌ بازنشستگی‌ مجاز به‌ ترک‌ کار نبوده‌ و می‌باید احراز شرایط‌ و استحقاق‌ آنها جهت‌ بازنشستگی‌ بیش‌ از موعد در کارهای‌ سخت‌ و زیان‌آور رسماً از سوی‌ سازمان‌ تامین‌ اجتماعی‌ به‌ آنها ابلاغ‌ شود و سپس‌ ترک‌ کار نمایند
چنانچه‌ بیمه‌شده‌ شرایط‌ استفاده‌ از بازنشستگی‌ پیش‌ از موعد در کارهای‌ سخت‌ و زیان‌آور را طبق‌ این‌ آیین‌نامه‌ احراز کند سازمان‌ تامین‌ اجتماعی‌ مکلف‌ است‌ نسبت‌ به‌ برقراری‌ مستمری‌ وی‌ از تاریخ‌ ترک‌ کار اقدام‌ نماید
بیمه‌شدگان‌ شاغل‌ که‌ حداقل‌ 20 سال‌ متوالی‌ یا 25 سال‌ متناوب‌ سابقه‌ پرداخت‌ حق‌ بیمه‌ در مشاغل‌ سخت‌ و زیان‌آور مربوط‌ به‌ قبل‌ از تاریخ‌ تصویب‌ قانون‌ را داشته‌ باشند و یا در آینده‌ شرایط‌ مذکور را احراز نمایند می‌توانند درخواست‌ بازنشستگی‌ خود را با رعایت‌ بند (3) این‌ ماده‌ به‌ سازمان‌ تامین‌ اجتماعی‌ تسلیم‌ نمایند
ماده‌ 15 :
چنانچه‌ فرسایش‌ جسمی‌ و روحی‌ ناشی‌ از اشتغال‌ در کارهای‌ سخت‌ و زیان‌آور در اثر عدم‌ رعایت‌ بندهای‌ (1) و (2) جزء (الف‌) ماده‌ واحده‌ قانون‌ یادشده‌ تشخیص‌ داده‌ شود، سازمان‌ تأمین‌ اجتماعی‌ ضمن‌ انجام‌ تعهدات‌ قانونی‌ نسبت‌ به‌ بیمه‌شده‌، زیان‌ و خسارات‌ وارده‌ را باتوجه‌ به‌ ماده‌ (66) قانون‌ تأمین‌ اجتماعی‌ از کارفرمای‌ مربوط‌ مطالبه‌ و وصول‌ خواهد نمود.
ماده‌ 16 :
کارفرما مکلف‌ است‌ پس‌ از احراز شرایط‌ بازنشستگی‌ بیمه‌شده‌ شاغل‌ در کارگاه‌ وی‌، طبق‌ این‌ آیین‌نامه‌ معادل‌ چهار درصد میزان‌ مستمری‌ برقراری‌ بیمه‌شده‌ نسبت‌ به‌ سنوات‌ اشتغال‌ او در مشاغل‌ سخت‌ و زیان‌آور را که‌ توسط‌ سازمان‌ تأمین‌ اجتماعی‌ محاسبه‌ و مطالبه‌می‌گردد به‌ طور یکجا به‌ سازمان‌ مزبور پرداخت‌ نماید.
ماده‌ 17 :
آثار محدودیتها و مزایای‌ مندرج‌ در قانون‌ برای‌ مواردی‌ که‌ بازنشستگی‌ به‌ موجب‌ این‌ آیین‌نامه‌ ایجاد می‌شود منحصر به‌ همان‌ شغل‌ در همان‌ کارگاه‌ خاص‌ بوده‌ و قابل‌ تسری‌ و تعمیم‌ در دیگر شغلهای‌ مشابه‌ در سایر کارگاهها نمی‌گردد.
ماده‌ 18 :
اجرای‌ مقررات‌ این‌ آیین‌نامه‌ تا پایان‌ مدت‌ برنامه‌ سوم‌ می‌باشد.

هیئت وزیران در جلسه مورخ 1383/1/9 بنا به پیشنهاد مشترک وزارتخانه‌های صنایع و معادن، امور اقتصادی و دارایی، سازمانهای مدیریت و برنامه ریزی کشور و تامین اجتماعی و به استناد ماده (22) قانون تنظیم بخشی از مقررات تسهیل نوسازی صنایع کشور و اصلاح ماده (113) قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران ـ مصوب 1382- آیین نامه ماده (9) قانون یاد شده را به شرح زیر تصویب نمود:ماده 1‌ـ

شرکتهای صنعتی مشمول این آیین نامه، واحدهای صنعتی دارای پروانه بهره برداری از وزارت صنایع و معادن یا سایر مراجع قانونی خواهند بود.

ماده 2-

در صورت توافق تشکل کارگری (موضوع تبصره (4) ماده (131) قانون کار) و مدیریت هر شرکت، تعدا نیروی انسانی مازاد هر بخش در چارچوب طرح ارتقای کیفیت و بهره وری، طی صورتجلسه‌ای تعیین می‌گردد.

ماده 3 –

کارفرما فهرست اسامی افراد موضوع ماده (2) این آیین نامه را به انضمام صورتجلسه فوق‌الذکر، طی نامه‌ای به سازمان تأمین اجتماعی محل اعلام می‌نماید و افراد معرفی شده با رعایت ضوابط مقرر در بند «الف» ماده (7) قانون بیمه بیکاری تحت پوشش قرار می‌گیرند.

تبصره – کارفرما موظف است یک نسخه از فهرست اسامی را به واحد کار و امور اجتماعی محل و کار گروه استان جهت اطلاع منعکس نماید.

ماده‌ 4-

در صورت عدم توافق تشکل کارگری و مدیریت شرکت در مورد نیروی مازاد، کارفرما می‌تواند درخواست خود را به انضمام نظرات طرفین به دبیرخانه موضوع تبصره (1) ماده (5) این آیین نامه ارسال نماید.

ماده‌ 5-

اعضای کارگروه موضوع ماده (9) قانون فوق الذکر عبارتنداز:

1- نماینده سازمان صنایع و معادن

2- نماینده اداره کل کارو امور اجتماعی استان

3- نماینده (سازمان مدیریت و برنامه ریزی) استان (به موجب تصویب نامه مورخ 18/4/1386 شورای عالی اداری که در تاریخ 24/4/1386 به تأیید رئیس جمهوری رسیده است سازمان مدیریت و برنامه ریزی در معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور، ادغام شده است)

4- نماینده اداره کل تأمین اجتماعی استان

5- یک نفر از تشکل کارگری استان با معرفی تشکل عالی کارگری

6- یک نفر از تشکلهای صنعتی (کارفرمایی) استان با معرفی تشکل عالی کارفرمایی.

تبصره 1- ریاست کارگروه با نماینده وزارت صنایع و معادن بوده و دبیرخانه کارگروه در سازمان صنایع و معادن استان تشکیل می‌شود.

تبصره 2- دبیرخانه موظف است برای کلیه جلسات از اعضای کار گروه کتباً دعوت به عمل آورد جلسات با حضور دو سوم اعضاء رسمیت یافته و با حداقل 4 رأی تصمیمات آن لازم الاجرا خواهد بود.

تیصره 3- دبیر خانه، تشکل عالی کارگری و کارفرمایی را از وزارت کار و امور اجتماعی استعلام می‌کند.

ماده 6-

تصمیم‌های کارگروه مذکور به سازمان تأمین اجتماعی محل و کارفرما برای اجرا ابلاغ می‌گردد.

ماده 7-

تاریخ شروع پرداخت مقرری بیمه بیکاری براساس اعلام ترک کار توسط کارفرما مبتنی بر صورتجلسات موضوع مواد (3) و (6) این آیین نامه (حسب مورد) خواهد بود.

ماده 8-

کسری اعتبارات مربوط به اجرای این آیین نامه توسط سازمان تأمین اجتماعی در هر سال پیش بینی و به (سازمان مدیریت و برنامه ریزی) کشور جهت بررسی، تأیید و درج در بودجه‌های سالیانه پیشنهاد می‌گردد. (به موجب تصویب نامه مورخ 18/4/1386 شورای عالی اداری که در تاریخ 24/4/1386 به تأیید رئیس جمهوری رسیده است سازمان مدیریت و برنامه ریزی در معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور، ادغام شده است)

‌هیئت وزیران در جلسه مورخ 1383/1/9 بنا به پیشنهاد مشترک وزارتخانه‌های صنایع و معادن، امور اقتصادی و دارایی، سازمانهای مدیریت و برنامه ریزی کشور و تأمین اجتماعی و به استناد ماده (22) قانون تنظیم بخشی از مقررات تسهیل نوسازی صنایع کشور و اصلاح ماده 113 قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران ـ مصوب 1382- آیین نامه اجرایی ماده 10 قانون یاد شده را به شرح زیر تصویب نمود:ماده 1‌ـ

کار فرمایان واحدهای صنعتی دارای پروانه بهره برداری از وزات صنایع و معادن یا سایر مراجع قانونی با ارایه مدارک زیر به سازمان تامین اجتماعی و صندوقهای بازنشستگی (حسب مورد) می توانند درخواست بازنشستگی هر یک از کارکنان با سابقه پرداخت حق بیمه بیش از 25 سال را بنمایند:

1- قرارداد استخدام (مطابق ضوابط قانون کار) یک نفر کارگر جدید (جایگزین) به استثنای اشخاص موضوع ماده 188 قانون کار که نام او در فهرست بیمه شرکت درج گردیده باشد. (عبارت به استثنای اشخاص موضوع ماده 188 قانون کار به موجب اصلاحیه مورخ 1383/11/7 اضافه گردیده است)

تبصره ـ کلیه تأسیسات گردشگری مندرج در ماده 1 آیین نامه ایجاد، اصلاح، تکمیل، درجه‌بندی و نرخ گذاری تأسیسات ایرانگردی و جهانگردی و نظارت بر فعالیت آنها موضوع تصویب نامه شماره 7408/ت141 مورخ 1368/3/2 که دارای پروانه بهره‌برداری از سازمان میراث فرهنگی و گردشگری می‌باشند مشمول این آیین نامه خواهند بود. (این تبصره به موجب مصوبه مورخ 1384/1/24 هیأت وزیران الحاق شده است)

2- پرداخت پنجاه درصد (50%) مابه التفاوت کسورات شخصی که تقاضای بازنشستگی او ارایه شده است.

ماده 2-

سنوات باقیمانده به ترتیب زیر محاسبه می‌شود:

جمع ماههای سابقه پرداخت حق بیمه ـ جمع ماههای اشتغال بالقوه تا زمان بازنشستگی قانونی = تعداد ماههای سنوات باقیمانده

ماده 3 –

نحوه محاسبه مابه التفاوت کسورات سنوات باقیمانده به شرح زیر است:

(تعداد ماههای سنوات باقیمانده) ? (حقوق و مزایای متوسط آخرین 12 ماه ماخذ پرداخت حق بیمه) (نرخ حق بیمه قانونی) = کسورات سنوات باقیمانده

ماده‌ 4-

سازمان تامین اجتماعی و سایر صندوقهای ذی ربط معادل مبلغ دریافتی از کارفرمایان موضوع این آیین‌نامه را در پایان هر سال به سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور منعکس می‌نماید، سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور، معادل مبلغ مزبور را به عنوان بدهی دولت به سازمان تامین اجتماعی و سایر صندوق‌های ذیربط در ردیف جداگانه‌ای در لایحه بودجه سال بعد پیش بینی و پرداخت می‌نماید. (عبارت «و سایر صندوق‌های ذیربط» به موجب اصلاحیه مورخ 1383/11/7 هیأت وزیران پس از عبارت «به سازمان تأمین اجتماعی» اضافه گردیده است)