Facebook E-mail
جستجو در ماده
جستجو در مقررات
formats

آئین نامه اجرائی شیرخوارگاه ها و مهدکودک ها ۱۳۷۰

‌ماده 1- تعریف مرکز نگهداری کودکانمرکز نگهداری کوکان موسسه ای است آموزشی ، پرورشی ، رفاهی که کودکان بانوان شاغل در کارگاه ، کارخانه را درسه بخش شیرخوارگاه (2 سالگی-45 روز ) مهدکودک (5 سالگی – 2 سالگی ) و آمادگی ( از 5 سال تا قبل از ورود به دبستان ) نکهداری می نماید.

تبصره 1- پذیرش کودکان کارکنان مرد در صورتیکه برا ی نکهداری کودکان مرد مشکل وجود داشته باشند با توجه به گنجایش مرکز نکهداری کودکان و با نظر مدیرت کارخانه (کارگاه) و هماهنگی مدیر مرکز بلامانع است .

تبصره 2- کودکانی واجد شرایط ثبت نام می باشند که از سلامتی کامل ذهنی و جسمی برخوردار باشند . کودک سالم کودکی است که مبتلا به عقب افتادگی ذهنی نباشد . کودکان مبتلا به معلولیت جسمی در صورتی می توانند از مرکز نگهداری کودکان استفاده کنند توان تطبیق و همراهی با برنامه های مرکز نگهداری کودکان را داشته باشند. و تشخیص این امر با پزشک متخصص و مدیر مرکز نگهداری کودکان می باشد.

تبصره 3- دایر نمودن هر سه بخش مرکز نگهداری کودکان در صورت وجود متقاضی در کارگاه مربوطه با نظر کارشناس وزارت کار و امور اجتماعی است.

تبصره 4- در کارگاههائی که از خدمت بانوان کارگر در نوبت دوم استفاده میشود مرکز باید در این نوبت نیز دائر باشد.

تبصره 5- از تاریخ تصویب این آئین نامه از هر مادر بیش از 2 فرزند پذیرفته نخواهد شد و هزینه فرزند سوم و بیشتر بعهده مادر می باشد . بدیهی است این تبصره شامل حال مادرانی که قبل از تصویب این آئین نامه فرزندانی در مراکز نکهداری کودکان داشته اند نخواهد شد.

ماده 2- مراکز نگهداری کودکان حتی الامکان باید در نزدیکترین فاصله با محل کار مادران (زنان شاغل ) ایجاد و ترجیحا” از قسمتی از ساختمان کارگاه مربوطه استفاده شود.

ماده 3- کارگاههائی که در یک منطقه جغرافیائی قرار دارند بر حسب ضرورت و بر اساس توافق مسئولین کارگاههای مربوطه با هماهنگی و کسب اجازه از اداره کل خدمات امور اجتماعی وزارت کار و امور اجتماعی می توانند به تاسیس مرکز مشترک اقدام نمایند.

تبصره 1- نحوه میزان مشارکت کارگاهها در ایجاد تجهیز مرکز نگهداری کودکان با توافق طرفین ذینفع و با نظارت اداره کل خدمات اجتماعی خواهد بود.

ماده 4- وزارت کار و امور اجتماعی باید نسبت به تشکیل شورای مرکزی نظارت بر مراکز نگهداری کودکان با شرکت اعضاء ذیل در وزارت کار و امور اجتماعی اقدام نمایند.

نماینده وزارت کار و امور اجتماعی ، نماینده وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی و نماینده سازمان بهزیستی کشور.

تبصره1- در صورت لزوم ادارات کل کار و امور اجتماعی استانها می توانند نسبت به تشکیل کمیته نظارت بر مراکز نگهداری کودکان اقدام نمایند.

ماده 5- مسئولیت برنامه ریزی ، سیاست گذاری و ارئه خط مشی های آموزشی ، فرهنگی و بهداشتی به عهده شورا خواهد بود.

تبصره 1- کارشناسان سازمان بهزیستی کشور می توانند در مواقع لزوم با هماهنگی وزارت کار و امور اجتماعی و حضور کارشناس وزارت کار و امور اجتماعی در مراکز نگهداری کودکان حضور یابند.

ماده 6- مسئولیت رسیدگی به تخلفات و شکایات مراکز نگهداری کودکان با شورای نظارت بر مراکز نگهداری کودکان خواهد بود.

ماده 7- حضور افراد عضو در شورای مرکزی نظارت بر مراکز نگهداری کودکان در کلیه جلسات و برنامه های مربوطه که از طرف وزارت کار و امور اجتماعی تدوین می گردد الزامی است.

ماده 8- کلیه ضوابط اجرائی و دستورالعمل های مربوط توسط وزارت کار و امور اجتماعی به مدیران کارگاهها ابلاغ می شود.

ماده 9- کارگاههائی که بررسیهای لازم را در زمینه ایجاد مرکز نگداری کودکان با رعایت مقررات این آئین نامه انجام داده اند ضمن معرفی مدیر واجد شرایط از بین بانوان از وزارت کار و امور اجتماعی مجوز فعالیت دریافت خواهند نمود.

تبصره 1- شروع فعالیت مراکز نگهداری کودکان کارگاههائی که مورد بازدید کارشناس قرار گرفته اند مستلزم آنست که مدیر معرفی شده از طرف کارگاه متبوع دارای تخصص و توان مدیریت ، تحصیلات و تجربیات لازم باشد و به تائید وزارت کار و امور اجتماعی برسد.

1-تابعیت جمهوری اسلامی ایران

2-معتقد به قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

3-نداشتن سوء پیشینه

4- داشتن حداقل 25 سال سن و ترجیحا” متاهل

5-دارابودن سلامت کامل جسم و روان به تائید پزشک معتمد کارگاه مربوطه

6-دارا بودن لیسانس و بالاتر ترجیحا” در رشته های آموزش و پرورش قبل از دبستان ، علوم تربیتی ، روان شناسی ، مددکاری اجتماعی ، مشاوره ، مدیریت آموزشی و داشتن یکسال تجربه کار آموزشی در ارتباط با کودک

7-دارا بودن لیسانس و بالاتر در سایر رشته ها و 2 سال تجربه کار آموزشی در ارتباط با کودک

8-داشتن فوق دیپلم و 3 سال تجربه کار آموزشی در ارتباط با کودک

9-دارا بودن دیپلم کودکیاری با 3 سال تجربه کار آموزشی در ارتباط با کودک

10-دارا بودن دیپلم ، در سایر رشته ها و 5 سال تجربه کار آموزش و تربیتی در ارتباط با کودک

تبصره 1- در مناطق محروم کشور دارا بودن نصف سوابق تجربی ذکر شده کافی است .

تبصره 2- ضوابط مربوط به نیروی انسانی مورد نیاز مراکز نگهداری کودکان و شرح وظایف آنان توسط وزارت کار و امور اجتماعی جهت اجراء به کارگاهها ابلاغ خواهد شد .

تبصره 3- در کارگاههائی که اکثریت مادران از اقلیتهای مذهبی می باشند مدیران کارگاهها یا کارخانه موظفند با هماهنگی وزارت کار نسبت به انتخاب مدیر مهدکودک از اقلیت مربوطه اقدام نمایند.

ماده 11- کلیه پرسنل مرکز نگهداری کودکان بایستی مشمول مقررات کار باشند.

ماده 12- مدیر مرکز نگهداری کودکان در حدود وظائف محوله در قبال ضررو زیان مادی و معنوی و آسیبهای احتمالی وارده به کودکان مسئولیت داشته و بایستی در اینگونه موارد پاسخگو باشد.

تبصره – در صورتیکه در اثر کمبود امکانات حادثه ای به وقوع پیوسته باشد طبق نظر شوراء مدیریت کارگاه (کارفرما) مسئول خواهد بود.

ماده 13- شرکت پرسنل مراکز نگهداری کودکان و مادران کارگر در مراسم و برنامه های آموزشی ( سمینار ها ، جلسات آموزشی ، دوره های آموزشی و کار آموزی) که از طرف وزارت کار و امور اجتماعی برگزار می گردد با موافقت مدیریت کارگاه الزامی است.

ماده 14- کلیه هزینه های مرکز اعم از ثابت و جاری به عهده کارفرما می باشد.

ماده 15- در مواردی که نسبت به آنها در این آئین نامه حکم خاصی قید نگردیده است قوانین جاری کشور جاری خواهد بود.

ماده 16- متخلفین از اجرای این آئین نامه طبق ماده 173 قانون کار جمهوری اسلامی ایران تحت پیگرد قانونی قرار خواهند گرفت.

این آئین نامه در 16 ماده و 13 تبصره مربوطه مورد تائید است.

وزیر کار و امور اجتماعی

ضوابط اجرائی مراکز نگهداری کودکان شامل ضوابط : ساختمانی- امکانات ایمنی- تاسیسات- تجهیزات – وسائل لازم نیروی انسانی مورد نیاز و شرح وظائف آن برنامه های آموزشی و کمک آموزشی تغذیه و بهداشت.

رئیس مجلس شورای اسلامی

شماره: 11485


formats

آئین نامه نحوه ارائه تسهیلات به شرکتهای تعاونی کارگری موضوع ماده ۱۵۳ قانون کار جمهوری اسلامی ایران ۱۳۷۰

ماده 1 ـدر اجرای ماده 153 قانون کار کلیه کارفرمایان کارگاهها و مؤسسات تولیدی، صنعتی، خدماتی و کشاورزی مکلفند تسهیلات و کمکهای مندرج در این آئیننامه را در اختیار شرکتهای تعاونی کارگری مربوط قرار دهند.
ماده 2 ـ

میزان کمکها و تسهیلات مورد نیاز شرکتهای تعاونی مصرف، مسکن و اعتبار هر گاه تحت نظر هیئتی مرکب از نماینده اداه کل کار و امور اجتماعی استان، نماینده کارفرما و نماینده شورای اسلامی کار بر اساس ضوابط زیر برآورد و مشخص می گردد:
الف : تعداد اعضای شرکت تعاونی.
ب ـ میزان سودآوری کارگاه.
ج ـ توان و بنیه مالی کارگاه.
د ـ عرف و روال گذشته کارگاه در کمک به شرکتهای تعاونی کارگری مربوط.
ه‍ ـ میزان سرمایه شرکت تعاونی.
و ـ میزان فعالیت شرکت تعاونی در ارتباط با گردش سرمایه آن.
ز ـ پراکندگی شعبات و حوزه عمل تعاونی.
تبصره ـ در صورت عدم تشکیل شورای اسلامی کار نماینده انجمن صنفی کارگری و یا نماینده کارگران در هیئت مذکور عضویت خواهد داشت.
ماده 3 ـ

کارفرما مکلف است با رعایت قوانین و مقررات جاری، مطالبات شرکت تعاونی از اعضاء را حسب درخواست کتبی، از حقوق آنان کسر و به حساب مربوط واریز نماید.
ماده 4 ـ

کارفرمایان موظفند جهت حضور اعضای هیئت مدیره و بازرسان شرکت تعاونی در جلسات مربوطه و همچنین شرکت آنان در برگزاری مجامع عمومی اتحادیه های امکان و اسک ان، با اعلام رسمی مسئولین ذیربط، فرصت و تسهیلات لازم را در اختیار آنان قرار دهند.
ماده 5 ـ

کارفرمایان مکلفند به منظور شرکت اعضای هیئت مدیره، بازرسان و مدیران عامل شرکتهای تعاونی در دوره های آموزشی که توسط وزارت کار و امور اجتماعی اعلام می گردد، فرصت و تسهیلات لازم را برای آنان فراهم نمایند.
ماده 6 ـ

کلیه کارکنانی که از طرف کارفرما به شرکت تعاونی کارگری مأمور معرفی می شوند همزمان و معادل کارکنان هر ردیف خود در کارگاه مربوط از ترفیعات و امتیازات قانونی و شغلی برخوردار خواهند شد.
ماده 7 ـ

شرکتهای تعاونی مصرف، مسکن و اعتبار کارگری مکلفند همه ساله پس از پایان سال مالی میزان کمکهای کارفرما و مشکلات خود را به وزارت کار و امور اجتماعی گزارش نمایند.
ماده 8 ـ

کارفرمایان کارگاهها و صنوفی که کارگرانشان نسبت به تشکیل شرکت تعاونی مصرف، مسکن و اعتبار مشترک اقدام نموده یا می نمایند مشمول مقررات این آئیننامه خواهند بود.
تبصره ـ میزان کمکها و تسهیلات مورد نیاز در این قبیل تعاونیها نیز تحت نظر هیئتی مرکب از نمایندگان کارفرمایان ـ رئیس هیئت مدیره تعاونی و نماینده اداره کل کار و امور اجتماعی استان برآورد و تعیین می گردد.
ماده 9 ـ

با متخلفین از اجرای مقررات این آئین نامه برابر ماده 173 قانون کار رفتار خواهد شد.
[امضاء]

این آئین نامه در 9 ماده و 2 تبصره بنا به پیشنهاد شورای عالی کار در تاریخ 13/7/70 به تصویب وزیر کار و امور اجتماعی رسید.

شماره:70711/7598/211


formats

آیین نامه اجرایی ماده (۱۴۹) قانون کار جمهوری اسلامی ایران ۱۳۷۰

ماده 4 – سازمان تأمین اجتماعی موظف است در برنامه سالانه خود پیش‌بینی لازم را جهت هزینه پنجاه میلیارد ریال برای ساخت واحدهای مسکونی ارزان‌قیمت بنماید و بانک رفاه کارگران در بودجه بندی سالانه خود پیش‌بینی لازم را در چارچوب سیاستهای پولی دولت برای اعطای تسهیلات جهت ساخت‌واحدهای مسکونی ارزان قیمت کارگران، به عمل آورد. شرایط و قیمت واگذاری واحدهای مسکونی مذکور بر اساس دستورالعملی خواهد بود که توسط شورای‌عالی تأمین اجتماعی با هماهنگی وزارت کار و امور اجتماعی تهیه وابلاغ خواهد شد.
‌ماده 5 – وزارت مسکن و شهرسازی موظف است نسبت به تأمین زمین مورد نیاز تعاونیهای مسکن کارگری، اتحادیه اسکان، کارفرمایان، سازمان تأمین اجتماعی‌و کارگران در هر پروژه به تناسب واگذاری به دیگر سازندگان، اقدام نماید.
‌ماده 6 – کارگران برای ساخت واحدهای مسکونی خود از تسهیلات بانکی همانند کارمندان استفاده خواهند نمود و مصالح ساختمانی مورد نیاز بر اساس مصوبه‌مورخ 1369.6.5 شورای اقتصاد در اختیار آنان قرار می‌گیرد.
‌ماده 7 – وزارتخانه‌های مسکن و شهرسازی و بازرگانی موظفند در مورد تأمین زمین و مصالح مورد نیاز برای ساخت مسکن کارگران با روشهای ذکر شده و با‌اولویت و بر اساس نرخ‌های مصوب شورای اقتصاد (‌موضوع مصوبه 1369.6.5) اقدام نمایند.
‌ماده 8 – شهرداریها موظفند نسبت به تسریع در صدور جواز احداث واحدهای مسکونی کارگران کمال همکاری را بنمایند.
‌ماده 9 – نظارت بر اجرای این آیین‌نامه بر عهده وزارتخانه‌های کار و امور اجتماعی، مسکن و شهرسازی و تعاون می‌باشد.
‌ماده 10 – کلیه مبالغی که کارفرمایان در اجرای این آیین‌نامه در جهت ساخت واحد مسکونی کارگران هزینه می‌نمایند حسب مورد مشمول بند “ب” ماده (138)‌قانون مالیاتهای مستقیم خواهد بود.
‌حسن حبیبی – معاون اول رییس جمهور ‌

شماره:64607


formats

آیین‌نامه اجرایی موضوع تبصره ماده (۱۵۴) قانون کار در ارتباط با ورزش کارگران ۱۳۷۰

هیأت وزیران در جلسه مورخ 1370.4.23 بنا به پیشنهاد مشترک وزارت کار و امور اجتماعی و سازمان تربیت‌بدنی به استناد تبصره ماده (154) قانون کار‌جمهوری اسلامی ایران مصوب 1369.8.29 مجمع تشخیص مصلحت ناظم، آیین‌نامه اجرایی موضوع تبصره ماده (154) قانون کار در ارتباط با ورزش کارگران‌را به شرح زیر تصویب نمود:
“‌آیین‌نامه اجرایی موضوع تبصره ماده (154) قانون کار در ارتباط با ورزش کارگران”
‌ماده 1 – کلیه کارفرمایان کارگاه‌های تولیدی، صنعتی، خدماتی و کشاورزی موظفند در امر ورزش کارگران بر اساس ماده (154) قانون کار جمهوری اسلامی ایران‌با وزارت کار و امور اجتماعی همکاری نمایند.
‌ماده 2 – کارفرمایان کارگاه‌هایی که تعداد شاغلین در آنها بیش از (50) نفر است فردی متعهد و علاقمند آشنا به ورزش را به عنوان رابط با وزارت کار و امور‌اجتماعی و مسئول ورزش کارگاه انتخاب و به وزارت کار و امور اجتماعی معرفی خواهند نمود.
‌تبصره 1 – در آن دسته از کارگاه‌ها که تعداد شاغلین در آنها بیش از یکصد نفر است و مسئول ورزش دارند، تشکیلات و برنامه ورزشی مناسب با شرایط کارگاه‌توسط وی تهیه و به مدیریت کارگاه پیشنهاد می‌شود و پس از تأیید و تصویب در مراجع ذیربط به اجرا در خواهد آمد.
‌تبصره 2 – در کارگاه‌های موضوع این ماده که تعداد کارگران زن شاغل در آنها بیش از ((2)(1)) مردان شاغل باشد یک خانم متعهد و آشنا به امور ورزشی بانوان به‌عنوان معاون مسئول ورزش کارگاه تعیین خواهد شد.
‌ماده 3 – مسئول کارگاه یا مسئول ورزش کارگاه در جهت جذب کارگران به ورزش و همکاری با ادارات کل کار و امور اجتماعی استانها و اداره کل تربیت بدنی‌کارگران (‌وزارت کار و امور اجتماعی) در برنامه‌ریزی و اجرای دستورالعمل های ورزشی، با توجه به موارد ذیل تلاش خواهد نمود.
1 – برنامه‌ریزی برای انجام تمرینات ورزشی کارگران در رشته‌های مختلف ورزشی. زمان تمرینات در هر هفته (2) جلسه و در هر جلسه (2) ساعت خواهد بود.
2 – برگزاری مسابقات ورزشی بین کارکنان واحد مربوط و برگزاری مسابقات دوستانه با کارکنان سایر کارگاه‌ها.
3 – شرکت دادن تیم کارگری کارگاه در رشته‌های مختلف و مسابقات کارگری (‌شهرستان، استان و قهرمانی کشور بر اساس تقویم ورزشی) و غیرکارگری که از‌طرف وزارت کار و امور اجتماعی اعلام می‌شود.
4 – همکاری با وزارت کار و امور اجتماعی و سازمان تربیت بدنی برای تشکیل دوره‌های آموزش مربیگری و داوری در تهران و شهرستانها.
5 – تهیه و ارائه گزارش فعالیتهای ورزشی کارگاه در پایان هر شش ماه به شورای اسلامی کار یا نمایندگان قانونی کارگران، مدیریت کارگاه، ادارات کل کار و امور‌اجتماعی استان و اداره کل تربیت بدنی کارگران (‌وزارت کار و امور اجتماعی) و پیشنهاد اعتبارات مورد نیاز فعالیتهای ورزشی کارگاه (‌در پایان هر سال برای سال‌بعد) به کارفرما جهت بررسی و تصویب.
6 – برنامه‌ریزی برای ورزش کارگران معلول شاغل در کارگاه با توجه به نوع معلولیت آنان.
7 – برگزاری ورزش صبحگاهی بر اساس دستورالعملهای مشترکی که توسط سازمان تربیت بدنی و وزارت کار و امور اجتماعی اعلام می‌شود. (‌در هر هفته سه‌روز و هر روز سی دقیقه)
8 – ایجاد هماهنگی با کارفرما در انجام برنامه‌های ورزشی کارگاه اعم از صبحگاهی، تمرینات تیمی و شرکت در مسابقات ورزشی که طبق تقویم ورزش کارگران‌انجام می‌شود. کارفرمایان موظف به همکاری بر اساس این آیین‌نامه خواهند بود.‌ ساعات تمرینات ورزشی در صورتی که در ساعات کار واقع شود جزء ساعات کار و در غیر این صورت به عنوان ساعات اضافه کار تلقی می‌گردد.
9 – انجام کلیه برنامه‌های ورزشی بانوان در کارگاه‌های مربوط می‌بایست در محیط جداگانه و در فضای مناسب انجام پذیرد.
‌ماده 4 – شرکت کارگران ورزشکار در مسابقات استانی و قهرمانی کشور که در تقویم ورزشی مشخص خواهد شد به عنوان مأموریت ورزشی تلقی می‌گردد.
‌تبصره – در صورت تقاضای اداره کل تربیت بعضی کارگران (‌وزارت کار و امور اجتماعی) کارفرما موظف است با مرخصی ورزشی کارگران ورزشکار مورد نظر‌موافقت نماید.
‌ماده 5 – کارفرمایان کارگاه‌هایی که بیش از (500) نفر شاغل دارند موظفند فضای مناسب ورزشی جهت کارگران مربوط فراهم نمایند.
‌تبصره 1 – ایجاد فضای ورزشی مذکور در این ماده بر اساس دستورالعمل صادر شده از سوی اداره کل تربیت بدنی کارگران (‌وزارت کار و امور اجتماعی9 صورت‌خواهد پذیرفت.
‌تبصره 2 – وزارت کار و امور اجتماعی و سازمان تربیت بدنی موظفند در صورت تقاضای کارفرما نقشه فضای ورزشی مناسب با تعداد شاغلین کارگاه را تهیه و‌ارائه نمایند و نظارتهای بعدی را معمول دارند.
‌ماده 6 – شهرداریها و مراجع واگذاری زمین موظفند در صورت تقاضای وزارت کار و امور اجتماعی و کارفرما (‌با تأیید اداره کل تربیت بدنی کارگران) در مورد‌واگذاری زمین و صدور پروانه ساختمان ورزشی در زمینهایی که کاربری ورزشی دارند، همکاری نمایند.
‌ماده 7 – کلیه کارفرمایانی که تعداد شاغلین کارگاه‌های مربوط به آنان کمتر از (500) نفر می‌باشد در صورتی که نتوانند نسبت به ایجاد فضای ورزشی در داخل‌کارگاه خود اقدام نمایند موظفند سالانه مبلغ ده هزار (10000) ریال به ازای هر کارگر به حسابی که وزارت کار و امور اجتماعی اعلام می‌نماید، واریز نمایند.
‌تبصره 1 – وزارت کار و امور اجتماعی موظف است مبلغ دریافتی را صرفاً جهت توسعه و ایجاد فضاهای ورزشی و تفریحی کارگری در نقاط مختلف کشور‌هزینه نماید.
‌تبصره 2 – فضای ورزشی داخل کارگاه یا خارج از کارگاه باید به گونه‌ای باشد که امکان استفاده خواهران کارگر و کارگران معلول نیز وجود داشته باشد.
‌تبصره 3 – سازمان تربیت بدنی کشور می‌تواند با هماهنگی وزارت کار و امور اجتماعی از تأسیسات ورزشی کارگری بازدید نماید.
‌ماده 8 – مجموع‌های ورزشی و تفریحی کارگران که توسط وزارت کار و امور اجتماعی ساخته می‌شود زیر نظر هیأت امناء اداره خواهند شد. ترکیب اعضاء‌وظائف و نحوه تشکیل جلسات هیأت امنا توسط وزارت کار و امور اجتماعی تهیه و به تصویب ستاد هماهنگی ورزش کارگران (‌موضوع ماده 9 این آیین‌نامه)‌خواهد رسید.
‌تبصره – احکام اعضای هیأت امنا توسط وزیر کار و امور اجتماعی یا مقامات مجاز از طرف وی صادر خواهد شد.
‌ماده 9 – به منظور تصویب تقویم ورزشی سالانه کارگران و نظارت بر حسن اجرای این آیین‌نامه و همچنین تعیین ترکیب اعضاء، وظائف و نحوه تشکیل هیأت‌امنای موضوع ماده (8) این آیین‌نامه ستاد هماهنگی ورزش کارگران با ترکیب ذیل تشکیل می‌شود:
1 – وزیر کار و امور اجتماعی (‌رئیس)
2 – معاون امور اجتماعی وزارت کار و امور اجتماعی (‌دبیر)
3 – یکی از معاونین سازمان تربیت بدنی به انتخاب ریاست سازمان مذکور.
4 – از هر یک از وزارتخانه‌های صنعتی (‌معادن و فلزات، صنایع سنگین و صنایع) یک نفر معاون به انتخاب وزیر مربوط.
5 – از هر یک از وزارتخانه‌های کشاورزی و جهاد سازندگی یک نفر معاون به انتخاب وزیر مربوط.
6 – نمایندگان بنیادهای شهید انقلاب اسلامی و جانبازان و مستضعفان انقلاب اسلامی.
7 – نمایندگان اصلی کارگران در شورای عالی کار.
8 – دبیر کل کمیته ملی المپیک جمهوری اسلامی ایران.
9 – مسئول ورزش خواهران کشور.
‌تبصره 1 – در غیاب رییس ستاد، دبیر ستاد جلسه را اداره خواهد کرد.
‌تبصره 2 – زمان تشکیل جلسات توسط اعضای ستاد تعیین خواهد شد.
‌ماده 10 – عدم اجرای این آیین‌نامه توسط کارفرمایان تخلف محسوب و با آنان طبق ماده (73) قانون کار جمهوری اسلامی ایران رفتار خواهد شد.
‌حسن حبیبی – معاون اول رییس جمهور

شماره:40044/5366/211


formats

آیین‌نامه چگونگی مدت کار، تعطیلات و مرخصیها، مزد و حقوق کارگرانی که طرز کارشان به نحوی است که تمام یا قسمتی از‌مزد و درآمد آنها به وسیله مشتریان یا مراجعین تأمین می‌شود

هیأت وزیران در جلسه مورخ 1372.4.13 بنا به پیشنهاد شماره 54817 مورخ 1371.4.21 وزارت کار و امور اجتماعی و به استناد ماده (190) قانون کار‌جمهوری اسلامی ایران، آیین‌نامه چگونگی مدت کار،‌تعطلات و مرخصی ها، مزد و حقوق کارگرانی که طرز کارشان، به نحوی است که تمام یا قسمتی از مزد و‌درآمد آنها به وسیله مشتریان یا مراجعین تأمین می‌شود را به شرح زیر تصویب نمود:
آیین‌نامه چگونگی مدت کار، تعطیلات و مرخصیها، مزد و حقوق کارگرانی که طرز کارشان به نحوی است که تمام یا قسمتی از مزد و درآمد آنها به‌وسیله‌مشتریان یا مراجعین تأمین می‌شود ‌
ماده 1 – مدت کار، تعطیلات، مرخصی‌ها و مزد و حقوق کارگرانی که طرز کارشان به نحوی است که تمام یا قسمتی از مزد و درآمد آنها به وسیله مراجعه یا‌مشتریان تأمین می‌شود، به موجب این آیین‌نامه خواهد بود. ‌
ماده 2 – در مواردی که مزد کارگر از وجوه دریافتی از مراجعین و مشتریان تأمین می‌شود باید سهم مزد کارگر از وجوه دریافتی در قرارداد کار مشخص شود و هر‌گاه علاوه بر وجوه مذکور پرداخت مزد ثابتی توسط کارفرما تعهد شده باشد باید میزان آن در قرارداد معین گردد. ‌
تبصره – وجوهی که عرفاً تحت عنوان انعام از سوی مشتریان یا مراجعین به کارگران پرداخت می‌شود و در قرارداد کار ذکری از آنها به عنوان بخشی از مزد نشده‌جزو مزد محسوب نمی‌شود. ‌
ماده 3 – در کارگاه‌های مشمول این آیین‌نامه چنانچه با توجه به ماهیت کار، وجوه دریافتی از مشتریان یا مراجعین به وسیله کارفرما یا طرق دیگر جمع‌آوری‌شوند، چگونگی و نحوه پرداخت سهم مزد کارگر با تراضی طرفین (‌کارگر و کارفرما) تعیین می‌شود. ‌
ماده 4 – مجموع مزد و درآمد دریافتی از مشتریان یا مراجعین موضوع ماده (2) این آیین‌نامه که به کارگر تعلق می‌گیرد در هر حال نباید از حداقل مزد قانونی کمتر‌باشد. ‌
ماده 5 – کارگران مشمول این آیین‌نامه از نظر استفاده از تعطیلات و مرخصی‌ها تابع مقررات مبحث سوم از فصل سوم قانون کار می‌باشند و مزد ایام مذکور‌توسط کارفرما پرداخت می‌شود. در صورتی که مأخذ پرداخت مزد برای ایام تعطیلات و مرخصی‌ها در قرارداد کار مشخص نشده باشد، مأخذ محاسبه، میانگین‌مزد دریافتی در روزهای کارکرد آخرین ماه کارگر است. ‌
ماده 6 – مزدی که مبنای محاسبه فوق‌العاده اضافه‌کاری قرار می‌گیرد و نیز مزد روزهای جمعه و تعطیل رسمی و مرخصی‌ها نباید کمتر از حداقل مزد قانونی‌باشد. ‌
ماده 7 – مأخذ محاسبه مزد یا حقوق، حق سنوات و مزایای پایان کار موضوع مواد (18)، (20)، (27)، (31) و (32) قانون کار عبارت از متوسط مزد دریافتی‌کارگر در آخرین نود (90) روز کار او خواهد بود. ‌
ماده 8 – در صورت وجود عرف و رویه دیگری در کارگاه که مزد و مزایایی بیش از آن چه که در این آیین‌نامه مقرر شده برای کارگران در نظر گرفته باشد همان‌عرف و رویه حاکم خواهد بود. ‌
حسن حبیبی – معاون اول رییس جمهور ‌
خانه Archive for category "آیین نامه های کار" (برگه 4)